تا ساعتی دیگر، مراسم نخستین جشن کتاب سال محیط زیست ایران در تالار شهدای سازمان حفاظت محیط زیست برگزار خواهد شد. آنچه که در پی میآید، متن سخنرانی نگارنده به عنوان دبیر این جشنواره است …
طبیعت ایران حال خوبی ندارد. نه حال سمندرهای خالدار امپراطور در دره شهبازان خوب است، نه حال میشمرغها در دشت سوتاو بوکان. در سرزمین ما، گوزنهای زرد، قربانی سیمره میشوند و دارکوبهای سر سرخ، از گلازنی نفس بریده!
و همانطور که هوبرهها فدای اشتیاقشان به خرامیدن در شاسکوه میگردند، کبکهای تنگ زندان هم در سبزکوه سرخ میشوند تا حکایت مرگشان ثبت میراث معنوی گردد! با این وجود، همچنان تک درنای سپید و عاشق ما، هر ساله هزاران کیلومتر میپیماید تا عشق بیمانندش را به سرزمینی که خاطرهی همپروازی با معشوقش را در سینه دارد، نشان دهد …
و آن سرزمین، سرزمین ماست؛ سرزمین وحشی بافقی که بیش از ۵۰۰ سال پیش دریافته بود که ما درختافکن نه ایم، آنها گروهی دگرند، با وجود سد تبر، یک شاخ بی بر نشکنیم؛ همان شاخ بی بری که ۲۵۰۰ سال پیش در منشور پارسوماش، افکندنش برابر با پایان نسل قلمداد شده بود …
با این وجود، امروز بی مهابای فرداها، نسل درختان از جنگلهای چوبر در تالش تا کهورهای محمدآباد ریگان ریشهکن میشود و سازمان متولّی محیط زیست ایران بر این باور است که با منطق سرنیزه و چکمه هرگز نمیتوان توان تابآوری طبیعت وطنی که دوستش داریم را به او بازگرداند و سزاوارانه پاس داشت.
چنین است که تلاش برای توانافزایی، ارتقای سواد محیط زیستی و اعتلای فرهنگی ساکنان فلات ایران در صدر اولویتهای راهبردی ما مینشیند؛ تلاشی که در بیست و پنجمین روز از آبان ۱۳۹۳؛ در روزی که به نام کتاب، آگاهی و سبک زندگی نامگذاری شده است، شناسهی گویایش را در همین اجتماع پرشور و فرزانه در تالار زیبای شهدای محیط زیست پردیسان میتوان رهگیری کرد. اینکه امروز میخواهیم همزمان با آیینهای بیست و دومین سال برگزاری هفته کتاب و کتابخوانی – ۲۴ الی ۳۰ آبان – نخستین دوره از جشن ملّی انتخاب کتاب سال محیط زیست را برگزار کرده و از بین بیش از ۳۰۰ اثری که در حوزههای گوناگون تخصصی، حقوقی، دینی، کودک و نوجوان و نشریات دریافت کردیم – به انتخاب یک هیأت داوری ۶۴ نفره – به صاحبان ۲۵ اثر جوایزی به رسم احترام اهدا کنیم.
سازمان حفاظت محیط زیست امیدوار است بنیانگذاری جشن ملّی انتخاب برترین کتاب محیط زیست در سالی که بر پیشانیاش نام فروزان فرهنگ میدرخشد، سبب شود تا هم نویسندگان طبیعت دوست بیشتری ترغیب به نوشتن در این حوزه شوند، هم ناشرین پرشمارتری با لرزش کمتر دل و دست پای در سرمایهگذاری این مقولهی فرهنگی نهند و هم سردبیران محترم، سهم بیشتری از فضای نشریههای خود را به محیط زیست اختصاص دهند.
کلام آخر آن که این جشن بزرگ و وزین هرگز شکل نمیگرفت اگر حمایت مقامات ارشد سازمان از یک سو، همراهی مدیران طبیعتدوست در وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و تلاش شبانهروزی گروهی از همکاران سختکوشم در دفتر آموزش و مشارکت مردمی، روابط عمومی، اداره کل پشتیبانی و دیگر واحدهای حمایتکننده وجود نداشت، جملهی پایانی را اما مایلم به رقیه عباسی، فریدرضا خلجی علیایی، فریبا سلیمی و محمّد صدقی اعضای خستگیناپذیر دبیرخانه نخستین جشنواره کتاب سال محیط زیست تقدیم کنم که میدانم دستکم ساعتها از خواب و استراحتشان را ربودم تا امروز در پیشگاه فرزانگان فرهیختهی محیط زیست کشور، آبروداری کنیم.
زنده باشید بچهها …