یک بار دیگر استاد نمونه جناب آقای پروفسور دکتر پرویز کردوانی زبان به سخن گشودند، و در و گوهر بر فضای رسانه ای کشور، به ویژه بر ستون های زیست محیطی باریدن گرفت و دل های خسته ی دردمندان عرصه ی طبیعت این سرزمین – بلکه کل جهان – دگرباره جوان و شاداب شد!
حضرت ایشان که “پدر کویر شناسی
ایران” کمترین لقب شان، و “صاحب کرسی نظریه پردازی” دانشگاه تهران فقط یکی از کنیه هاشان است، و از افتخارات تابناک جهان فرهنگ و دانش به شمار می روند، به تازگی پس از خواندن دعای زیارت اهل قبور بر مزار شادروان دریاچه ی اورمیه فرموده اند:
ایسنا– “… دریاچه ارومیه را کشته‌ایم و چاره‌ای برای دوباره زنده‌کردن آن نداریم… باید نمک این دریاچه را هرچه زودتر برداشت کرد تا بیش از این به آب‌های زیرزمینی ضرر نزند، ضمن این‌که نمک این دریاچه با سایر نمک‌ها متفاوت است و می‌تواند در صنایع مختلف مانند تولید خمیردندان مورد استفاده قرار بگیرد… آذربایجان می‌تواند از وضعیت فعلی استفاده کند به شرط این‌که نمک‌ها برداشت شود و سطح دریاچه با شن و ماسه پر شود تا سبز‌شدن سطح آن از ایجاد گرد و غبار و فرستادن باد گرم به شهرهای اطراف جلوگیری کند.”
بدیهی است که با چند میلیارد تن نمک این دریاچه ی سابق و منحله می توانیم تریلیون ها لوله خمیردندان ویژه ی لثه های حساس تولید کنیم و آن ها را به تمامی بلاد و قصبات جهان و بلکه کهکشان صادر کنیم و در این وانفسای بی دلاری، خانه هامان را پر ارز و پر رونق سازیم. همچنین می توانیم با خشک کردن دریای خزر و خلیج فارس و دریای عمان، سرانه ی فضای سبز کلیه ی ساکنان کره ی ارض را چند برابر کنیم.
از مقامات مسوول، عاجزانه درخواست داریم به منظور حفظ این ذریه ی گرانقدر کویر، و جلوگیری از ربوده شدن شان توسط عوامل انگلیس و آمریکای جهانخوار، که قطعا برای استفاده از تجربه های “دریاچه کشی” ایشان نقشه کشیده اند، هرچه سریع تر نسبت به استقرار بادیگاردهای کافی برایشان اقدام نمایند.
برای آشنایی بیشتر با این چهره ی جاودان علم و معرفت، نگاه کنید به: اینجا و اینجا