Explore the beauty of Mount Sabalan, Iran's third highest peak. Discover the Sabalan Crater Lake, the highest in Iran and one of the world's highest. ... “Sabalan Mountain”
Eynali, a striking mountain range in the north of Tabriz, Iran, captivates visitors with its red soil and prominent peaks. ... “Eynali Mountain: The Majestic Mount of Tabriz”
در کشوری که تنوع ذاتی طبیعت، در کنار میراث فرهنگی غنی، می‌تواند بزرگ‌ترین جاذبه‌ی گردشگری باشد، عده‌ای فرصت‌طلب با ترویج «گردشگری ماشینی» ادعای ایجاد جاذبه دارند، در حالی که میراث‌های طبیعی ایران بی‌هزینه و فقط با حفاظت می‌توانند درآمدی پایدار و فراوان برای کشور فراهم سازند.
یکی از انواع گردشگری ماشینی، کشیدن خط‌های بالابر یا تله‌کابین است که همراه با آن، راه‌اندازی رستوران و جاده‌کشی و شکل‌های گوناگون دیگر از تغییر کاربری زمین پیش می‌آید.
کوه‌ها مهم‌ترین بخش از پهنه‌های طبیعت یا منابع طبیعی ما هستند که تولید و تأمین آب و بسیاری نعمت‌های دیگر کشور را برعهده دارند. زمین‌خواران با گران و کمیاب شدن زمین در عرصه‌های شهری و روستایی، روی به منابع طبیعیِ دست‌نخورده آورده‌اند که دارایی عمومی، مشترک، و میان‌نسلی ملت به شمار می‌رود. ساخت تله‌کابین در دو سه دهه‌ی اخیر به توجیه زیرکانه‌ای بدل شده که زمین‌خواران و جویندگان ثروت‌های بی‌دردسر با توسل به آن دارایی‌های ... “تله‌کابین‌ها، وسیله‌ی کوه‌خواری هستند”
شیرکوه و روز کوهستان
ما کوه‌نوردان و طبیعت‌دوستان مردمی هستیم اهل مراسم و همایش و نکوداشت، چرا که دوستدار رابطه و دیدوبازدید هستیم و به اثر هم‌افزایی و کارایی سرمایه‌ی اجتماعی معتقدیم. در زمینه‌های مرتبط با کوهستان و کوه‌نوردی، همه هفته (به‌جز این ماه‌های اخیر که همه‌جا درگیر کرونا بوده) نشست‌های هفتگی داریم؛ هر سال به مناسبت‌هایی مانند روز کوه‌نورد، روز جهانی کوهستان، روز ملی دماوند، روز پاک‌سازی کوهستان، روز درخت‌کاری، روز محیط زیست، و... برنامه‌هایی برگزار می‌کنیم.
به نظر می‌رسد که این مناسبت‌ها و مراسم، هرقدر که بیشتر از سوی مردم و سازمان‌های مردم‌نهاد معرفی و برگزار شود و حالت تشریفاتی و دستوری نداشته باشد، در سپهر همگانی جامعه اثرگذاری بیشتری دارد. این‌گونه برنامه‌ها که در دو سه دهه‌ی اخیر توسط انجمن‌ها و باشگاه‌ها و گروه‌های کوه‌نوردی برگزار شده، توانسته تا حد زیادی گفتگوهای محیط زیستی را به مطبوعات، فضای مجازی، محیط‌های آموزشی، و حتی به کوچه و خیابان ... “آیا برگزاری مراسم «روز جهانی کوهستان» مهم است؟!”
بیستم آذر 1399
بنیاد محمدی‌فر با همکاری انجمن کوه‌نوردان ایران
با گرامیداشت روز جهانی کوهستان، خوشنودیم که چهارمین دورۀ دوسالانۀ کوه‌نوشته‌ها را به رغم شرایط نامناسبِ متأثر از همه‌گیری کرونا، در زمان مقرر برگزار می‌کنیم. چنانکه در دوره‌های گذشتۀ جشنواره نیز اعلام شد، رویکرد برگزار کنندگان (بنیاد محمدی‌فر و انجمن کوه‌نوردان ایران)، برگزاری یک مسابقه نیست؛ بلکه رقم خوردن یک رویداد فرهنگی برای تبادل تجربه‌های ارزشمند پژوهندگان و نویسندگان، در زمینه‌های مختلفِ مرتبط با کوه‌نوردی و محیط‌زیست کوهستان است.
چنانکه مخاطبان گرامی آگاه‌اند، با رواجِ نوشتن به شیوۀ دیجیتال و در محیط‌هایی که به «فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی» مشهور است، نگارشِ کتاب و متن کاغذی کم‌رونق شده است و این می‌تواند جای نگرانی باشد. اما به گواهی کارشناسان فرهنگی، در امر یادگیری اثربخش و رشد فرهنگی، چیزی جای منابع مکتوب را نمی‌گیرد و جریان تولید و گردشِ دانشِ مضبوط همچنان وابسته به چاپ کتاب و مجلۀ علمی است که امکانِ ... “بیانیۀ چهارمین جشنوارۀ کوه‌نوشته‌ها”
یازدهم سپتامبر (20 / 21 آذر) روز جهانی کوهستان است. از هجده سال پیش که چنین روز معرفی شد، کوه‌نوردان و کنشگران محیط زیست ایران هم برنامه‌هایی را به این مناسبت اجرا کرده‌اند؛ برگزاری همایش و جشن و جشنواره با موضوع شناخت کوهستان و مسایل آن، اجرای برنامه‌های پاک‌سازی کوهستان، کار رسانه‌ای و طرح مشکلات کوه‌ها از جمله‌ی این فعالیت‌ها بوده است. این کارها، درمجموع حساسیت و آگاهی در زمینه‌ی کوه‌ها را بالاتر برده که یک مورد اثر آن را برای مثال، می‌توان در این دید که ریخت‌وپاش زباله در بسیاری از مسیرهای کوهستانی کم‌تر شده یا در بعضی جاها مانند قله‌ی توچال و چند مسیر آن (یال گوله‌بند، دره‌ی چارپالون، ...) که شمار کوه پیمایان هم در آن چند برابر شده، این معضل تقریباً رفع شده است.
کوه‌ها خاستگاه و پناهگاه گونه‌های گیاهی و جانوری بی‌شمار، و به این خاطر گنجینه‌هایی شایسته‌ی حفاظت هستند. اما با همه‌ی اهمیتی که ... “درباره‌ی کوه‌ها بنویسیم!”
یازدهم دسامبر روز جهانی کوهستان خوانده شده و کوه‌نوردان و کنشگران محیط زیست ایرانی هم روز بیستم آذر را چنین نامیده‌اند. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، هر سال شعار یا موضوعی را برای این روز اعلام می‌کند که شعار امسال «تنوع زیستی کوهستان» است. تنوع زیستی یا وجود گونه‌های گیاهی و جانوری فراوان و متفاوت، نه‌تنها به‌خاطر حق طبیعی که این گونه‌ها برای زیست بر پهنه‌ی زمین دارند، بلکه به دلیل رنگارنگیِ افسون‌کننده‌ای که گونه‌ها به چهره‌ی زمین می‌بخشند، و کمکی که به بقای انسان می‌کنند، اهمیت دارد.
کوهستان‌ها بستر نیمی از «نقاط داغ» زیستی (منطقه‌هایی که تنوع بسیار بالا دارند) و میزبان سی درصد کل منطقه‌های کلیدی تنوع هستند. از بیست گیاهی که هشتاد درصد خوراک انسان‌ها را تأمین می‌کنند، شش تا: ذرت، سیب‌زمینی، جو، ذرت خوشه‌ای، گوجه فرنگی، و سیب منشأ کوهستانی دارند و در کوهستان‌ها تنوع یافته‌اند. همچنین نیمی از مردم جهان به آب‌هایی وابسته‌اند که ... “روز جهانی کوهستان، و کوه‌های کنار شهری”
* ارزش‌های طبیعی و فرهنگیِ یکی از کوه‌هایی را که می‌شناسیم، معرفی کنیم.
* تنوع زیستیِ یک کوهستان را دریابیم و بشناسانیم.
* برای حفاظت از یک کوه با مشارکت کوه‌نوردان، برنامه بدهیم.
* با رسانه‌ها تماس بگیریم و از آنان بخواهیم که مسایل کوهستان را بیشتر مطرح کنند.
* یک مسیر کوه‌پیمایی را پاک‌سازی کنیم.
* همایش، جشن، یا سمینار مجازی با موضوع کوهستان و کوه‌نوردی برگزار کنیم.
* درباره‌ی کوهستان و «کوه‌نوردی مسوولیت‌پذیر» بنویسیم.
* از مسوولان، حفاظت مؤثرِ کوهستان‌ها را بخواهیم. ... “پیشنهادهای انجمن کوه‌نوردان ایران به‌مناسبت روز جهانی کوهستان”
دست‌اندرکاران طرح‌های اقتصادیِ بی‌ضابطه و مخرب، در بسیاری موارد زیرکانه کنش مدافعان محیط زیست را در برابر «توسعه» قرار می دهند و می‌گویند کشور نیاز به اشتغال و تولید دارد. گذشته از آن که خودِ توسعه و این که بشریت چقدر نیاز به افزایش تولید دارد، محل بحث است، موضوع اما این است که در کشور ما تولید ثروت به بدترین شکل ممکن و درواقع با «سرزمین فروشی» حاصل می شود. استخراج نفت و گاز در زیستگاه‌های حساس مانند تالاب‌ها، برداشت سنگ از کوه یا شن و ماسه از بستر رودخانه، و زیرورو کردن کوهستان برای تولید آلومینیوم (که در کوه شاهوار صورت می‌گیرد) بارزترین صورت‌های سرزمین‌فروشی (سرمایه‌خواری) هستند. معدن‌کاری‌های بزرگ و دیگر دست‌کاری‌های شدید روی پوسته‌ی زمین، به‌تعبیر نادر ضرابیان کنشگر پرتلاش محیط زیست،کندن «پوست» زمین است؛ همان‌گونه که اگر به پوست یک موجود جاندار آسیب برسانیم، تمامی سازوکارهای حیاتی آن مختل می‌شود، زیرورو کردن عمیق پوسته‌ی زمین هم ... “معدن شاهوار؛ موردِ نمونه‌وار توسعه‌ی ناپایدار”
کوهستان توچال در شمال تهران، عامل شکل‌گیری زندگی و تمدن در این منطقه، و در دویست و چهل سال گذشته ضامن بقای پایتخت ایران بوده است. افزون بر این، توچال پدیدآورنده‌ی شکوهمندترین چشم‌انداز این ابَرشهر و فراهم‌کننده‌ی بزرگ‌ترین تفرجگاه و ورزشگاه برای آن است. ارزش توچال در تأمین آب رودخانه‌های جاجرود وکرج (دو منبع اصلی آب پایتخت) و همچنین تغذیه‌ی آبخوان‌های دشت تهران، به‌تنهایی کافی است که در حفاظت از این کوهستان (و نه فقط قله یا یک بخش کوچک از کوه) با همه‌ی توان بکوشیم. گروه دیده‌بانِ کوهستانِ انجمن کوه‌نوردان ایران با تنظیم رساله‌هایی مفصل، ارزش‌های فرهنگی و طبیعی رشته‌کوه توچال شامل جامعه‌ی گیاهی، حیات وحش، و جایگاه این کوهستان در تاریخ عمومی و ورزشی ایران، همچنین تهدیدها و مشکلاتی که امروزه توچال با آن درگیر است را تدوین و به شورای شهر تهران ارایه کرده و پیشنهاد داده است که این کوهستان به‌عنوان «چشم‌انداز حفاظت‌شده» ثبت گردد. شورا ... “چرا کوهستان توچال باید ثبت ملی شود؟”