بعد از گفت و گویی که درباره ی احیای تالاب کمجان و حواشی آن داشتیم، امروز ایمیلی ازیک فعال محیط زیست استان فارس ( که شاید نخواهد نامش فاش شود) به دستم رسید که اگرچه آرامش بخش و خرسند کننده بود، با این حال مسئولیت مرا نسبت به مردمم و طبیعت سرزمینم سخت تر کرد. کوتاه بود و گویا. دوست دارم شما هم این نامه را بخوانید:
"باسلام
بهترینها رابرایتان آرزو می كنم
"باسلام
بهترینها رابرایتان آرزو می كنم
امیدوارم در راستای فعالیت خطیر رسانه ای با اطلاع رسانی به موقع
همچنان باتقویت پایه های تعالی وشكوفایی استعدادها، روحیه دفاع ازسرمایه های این آب وخاك راهمیشه دردل هم میهنان زنده نگه
دارید.روستاییان واحیا كنندگان تالاب بین المللی كمجان لطف شما رافراموش
نخواهند كرد.به یاد خواهند داشت زمانی كه بعضی ازمسئولین فارس بخاطرمنافع
سازمانی مقابل احیای یك سرمایه ملی قدعلم كرده بودند شما ازفاصله
هزاركیلومتری به دفاع برخاستید و بارساندن فریادمظلومیت بخش كربال با
روستاهای تابعه ازبحران و فاجعه سخن گفتید.اگرپاكستان راسیل ویران كردو بم
را زلزله؛ همگان به یاری شتافتندتا شاید از آلام مصیبت دیدگان بكاهنداما هیچكس
ازفاجعه كربال وتالاب بین المللی
كمجان سخن نراند .ازشما دوست عزیز و گرامی خواهش میكنم این خطه رافراموش
نكنید و با استمرار این حركت انسان دوستانه، ملت محروم وتن به مهاجرت داده راكه
فدای اعمال قدرت ونفوذ سازمان آب منطقه ای فارس شده اند دریابید
شایدآینده ای روشن درانتظاركودكان باشد.
با احترام"