هر سرزمینی را با چشم اندازهای ویژه و برجسته ی طبیعی و تاریخی اش می شناسند. چشم اندازهایی که آن سرزمین را "ممتاز" می کنند و با آن ها دیگران به آن فرا خوانده می شوند.
شوربختانه، اما در کشور ما گویی کمر به نابود سازی عناصر هویتی مان بسته اند. اگر یک تحول سریع در رویکرد مدیران بخش های مختلف، و یک حساسیت همگانی در مورد حفظ یادمان هامان پدید نیاید، به زودی بخش عمده ی چشم اندازهای ویژه ی سرزمین ایران نابود یا به شدت مخدوش خواهد شد.
درختان کهنسال کشور، این یادگارهای موزه ای زنده و ذخیره های ژنتیکی بی مانند، به علل گوناگون (از همه مهم تر، به علت سو’ مدیریت) به سرعت در حال نابودی هستند. گزارشی را در مورد درخت چنار 900 ساله ی استهبان که به تازگی قطع شده و درختان سرو این شهر که در معرض خطراند، در میراث خبر بخوانید.
چنار آب بخش استهبان در مرکز شهر قبل از نابودی