بخش سه - یک
توضیحات این بخش به روشن شدن سابقه‌ی این رویداد و اساسا به چگونگی روی‌کرد انجمن به همکاری با سازمان‌های کوه‌نوردی خارج از کشور کمک می‌کند و در ابتدا باید از ابراهیم نوتاش نام ببرم.
ابراهیم نوتاش - متولد ۱۰ دی ۱۳۲۱ در تهران - از کوه‌نوردان قدیمی و از پایه‌گذاران باشگاه کوه‌نوردان آرش است، او در سال ۱۳۵۲ سرپرست تیمی از گروه کوه نوردان آرش بود که توانست یک مسیر نو روی دیواره ی غربی علم کوه باز کند. در همین سال مدرک مربی گری کوه نوردی خود را از فدراسیون کوه نوردی گرفت و در سال ۱۳۶۳سرپرست تیم گروه کوه نوردان آرش بود که « مسیر آرش » را روی دیواره ی علم کوه به پایان رساند (کار برای صعود این مسیر، در سال های ۶۱و ۶۲هم انجام شده بود).
نوتاش از سال ۱۳۶۴به فرانسه رفت و در « سندیکای بین منطقه ای داده پردازی » که امور فناوری اطلاعات ۹ شهر حومه‌ی پاریس را اداره می کند، مدیر پروژه شد و در سال ۱۳۸۶هم بازنشسته شد.
نوتاش از سال ۱۳۸۴ با سازمان بین المللی و پرآوازه‌ی Group de Haute Montagne (گروه کوهستان بلند ، تاسیس ۱۹۱۹) تماس گرفت و با ژان پییر فرسافون (Fresafond) عضو هیات مدیره ی این سازمان که در سال ۱۳۴۵عضو تیم گشاینده ی « مسیر فرانسوی ها » روی دیواره ی علم کوه بود، آشنا شد. به پیشنهاد عباس محمدی، از این سازمان درخواست کرد تا یک برنامه‌ی همکاری با انجمن کوه نوردان ایران را آغاز کنند. پی‌گیری‌های جدی و علاقه‌مندانه‌ی او موجب شد که یک تفاهم نامه‌ی همکاری میان سازمان معتبر GHM و انجمن کوه نوردان ایران امضا شود. این تفاهم نامه و فعالیت در خور توجه نوتاش برای حفظ و تعمیق رابطه‌ی کوه نوردی با این تشکیلات، فصل نویی را در فعالیت های انجمن کوه نوردان ایران، و شاید کوه نوردی ایران، گشود. حضور یک تیم سه نفره شامل رییس و دو نفر دیگر از اعضای هیات مدیره ی GHM در ایران و برگزاری « دوره‌ی آموزش دیواره نوردی پیشرفته » در پل خواب (آبان ۱۳۸۶)، حضور چهار گروه از ایرانیان در جشنواره ی یخ نوردی اکرن فرانسه در سال های ۸۶، ۸۷، ۸۸ و ۸۹، اجرای چند برنامه ی کوه نوردی در آلپ ها، برگزاری جشنواره‌ی گشایش مسیر در استان سمنان (سنگسرسل) و سرانجام جشنواره‌ی بین‌المللی دیواره‌نوردی بیستون از دست‌آوردهای این فعالیت بوده است. مقاله‌ای از نوتاش، درباره ی ایران و کوه نوردی در این کشور، در شماره‌ی ۲۰۰۷ سالنامه‌ی Cimes ( نشریه ی سازمان GHM) به چاپ رسیده است.
بخش سه - دو
پیش‌تر در باره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیری فکر جشنواره‌ی بیستون گفتم که در آبان ۱۳۸۶ و آذر ۱۳۸۸ انجمن كوه نوردان در "پل خواب" و سنگسر سمنان، ميزبان چند نفر از اعضاي اين سازمان (GHM) بود و دوره هايي را برای شماری از سنگ نوردان ايرانی برگزار كرد. اردوی سنگسر در آذر ۱۳۸۸، با حضور فرانسوا برنار و آنتوان كايرول (كوه نوردان فرانسوی عضو GHM) تشکیل شد، فرانسوا برنار پیش از آمدن به ایران به ابراهیم نوتاش گفته بود که مایل است از دیواره‌ی بیستون بازدید کند، (او در تابستان همان سال (۱۳۸۸) برای صعود به کوه دماوند به ایران آمده بود و پس از آن علاقه‌ی خود را در مورد یک پروژه بر روی بیستون به نوتاش ابراز کرده بود) و بنابراین با هم‌آهنگی انجام شده درانجمن، محمد تقی بهره‌ور، محمد حاج‌ابوالفتح و حسین هیزم‌کار به‌همراه آنتوان و بن به بیستون رفتند. روز بعد فرنوش رییسی، علی کریمی و حسن گرامی هم به جمع آنها پیوستند و در طول این سفر مسیرهای مختلفی را - اکثرا در کرده‌های سه نفره - صعود کردند.
در حریان این سفر، فکر فراهم آوردن امکانی برای معرفی این دیواره (بیستون) - آن‌طور که ابراهیم نوتاش می‌گوید - توسط فرانسوا برنار با هم‌راهان ایرانی مطرح و در مورد آن صحبت می‌شود - و در بازگشت به فرانسه او (فرانسوا برنار) در این مورد با ابراهیم نوتاش و GHM صحبت می‌کند و با این شرط که ابراهیم نوتاش مسئول ایرانی این رویداد باشد، فکر برگزاری "جشنواره ی بين المللی سنگ نوردی بيستون" پای گرفت.
ابراهیم نوتاش معتقد است که برای برگزاری مطلوب این رویداد ما ناچار بودیم که از امکانات فدراسیون کوه‌نوردی استفاده کنیم، امکاناتی (به ویژه از نظر بودجه‌ای و ارتباط بهتر با سازمان‌های دولتی دست اندرکار) برای اسکان شرکت کنندگان، خورد و خوراک آنان و سایر امور تدارکاتی تا در یک کلام برگزاری خوب این رویداد با مشکلی مواجه نشود.
به هر ترتیب انجمن فرصت این را نیافت که جشنواره‌ی بیستون را آن‌چنان‌که می‌دانست و می‌خواست برگزار کند، اما روشن است که ما این کار را به ساده‌ترین و کم تشریفات‌ترین صورت ممکن انجام می‌دادیم با همان روشی که آموزش دیواره‌نوردی در پل‌خواب انجام شد، با همان روشی که جشنواره‌ی گشایش مسیر سنگسر انجام شد و به همان روشی که از آمریکاییان در علم‌کوه، دماوند و سنگسر پذیرایی کردیم.
در بخش قبل گفتم که مصاحبه‌ها و اعلام نظرهای مسئولان فدراسیون بدون نام بردن از انجمن آغاز شد، در این مورد از رضا زارعی هم نام بردم و اکنون کفته‌ی قبلی‌ام در مورد او را اصلاح می‌کنم چون او اینجا و اینجا در صحبت‌هایش از نقش انجمن صحبت کرده است.
امیدوارم دوستانی که این سه بخش را خوانده‌اند و نادرستی و یا کم‌دقتی در آنچه گفته شده است می‌بینند، یادآوردی لازم را انجام دهند.