بخش دو
دیدگاه و هدف‌های انجمن
یک - هدف اصلی
همیشه گفته‌ایم و هنوز هم می‌گوییم که انجمن کار شایسته‌ی خود را به بهترین و شاخص‌ترین صورت ممکن انجام داد، برای انجمن، شناساندن دیواره‌ی باعظمت بیستون، معرفی کرمانشاه و دیواره‌نوردی در آن دیار بیشترین اهمیت را داشت که خوش‌بختانه تا حد زیادی تحقق یافت.
برای انجمن آنچه مهم بود برگزاری این رویداد بود که انجام شد و به‌همین دلیل وارد دعوا با فدراسیون کوهنوردی نشدیم که چرا با در پیش گرفتن این روش عجیب و غیر قابل باور سعی در حدف ما داشت.
برای ما روشن بود که همگان - در ایران و حتی در بین دیواره نوردان خارجی حاضر در بیستون یک - به نقش انجمن کوه‌نوردان در شکل‌گیری این رویداد آگاهی دارند کمااینکه در مراسم پایانی بیستون یک که تعداد زیادی از مجریان و دست‌اندرکاران جشنواره معرفی و مورد تقدیر قرار گرفتند و هنگامی که هیچ‌کس، هیچ نامی از انجمن به میان نیاورد و حتی آقای محمود شعاعی هم در سخنان خود نامی از انجمن نبرد که البته حیرت‌آور بود! ...
اوبر ژیو رییس پیشین GHM که همه چیز را نیک می‌دانست و اکنون همه چیز این روزها را هم نیک می‌داند در جایی که دوستان ایرانی ما مات و مبهوت نشسته بودند، قرارش را از دست داد! به روی سن و پشت تریبون رفت و از انجمن تقدیر کرد و هدیه‌ای (یک کتاب) را که همان موقع و به‌سرعت آماده کردند به ما هدیه کردند! عباس محمدی را فرا خواندند که دقایقی پیش از آن نتوانست آن فضا را تحمل کند و به خوابگاه و آن تخت دوطبقه‌ی سالن هلال احمر رفته بود، من به روی سن رفتم و از نوتاش وقت خواستم برای دو دقیقه حرف زدن!
نوتاش - نگران - می‌پرسید که چه میخواهی بگویی؟ و من به او اطمینان دادم که نگران نباشد و فشرده‌ای از سابقه‌ی این رویداد را گفتم تا... و پچ پچ خارجی‌ها و نگاه آنها به من می‌گفت که آنها هم صحبت‌های مرا دریافتند! هر چند که نه به انگلیسی و نه به فرانسه گفتم.
دو - محور قرار گرفتن کرمانشاه
در برگزاری این جشنواره، کرمانشاه و دیواره‌نوردان کرمانشاهی مرکز توجه انجمن بودند چون با شناخته شدن این دیواره، بعدها ایرانیان و خارجیان میهمان کرمانشاهیان خواهند بود و بنابراین بدیهی است که آنها باید خود برگزارکننده و خود مجری این رویداد می‌بودند که متاسفانه در عمل آنها هم به بازی گرفته نشدند، از حضور در کار اجرایی بازماندند و مبلغ قابل توجهی هم از بودجه‌ی آن دیار هزینه شد.
رسم کوه‌نوردان و دیگرکسانی که به طبیعت می‌روند این است که جامعه‌ی میزبان را یاری برسانند، هیچ کس شک ندارد با سابقه‌ی میهمان نوازی مردم مهربان کرمانشاه، آنها حتی برای اسکان دادن میهمانان در منزل خود هم داوطلب بودند. چیزی که خارجیان بسیار دوست دارند چون این بهترین روش برای آشنا شدن با فرهنگ و آداب دیاری است که به آن سفر کرده‌اند.
سه - روش برگزاری
روش انجمن برای برگزاری جشنواره‌ی بیستون روشن است، روش کوه‌نوردان، روشی که در کلاس دیواره‌نوردی در پل خواب، در جشنواره‌ی گشایش مسیر سمنان و سایر رویدادهای شبیه به آن نیز به کار گرفت.
دوری کردن از تشریفات دست و پاگیر - سنگ‌نوردان غربی هم مانند ایرانیان به دنبال هتل چندستاره و رستوران آن‌چنانی و رختخواب پر قو نیستند، جای مناسبی برای خواب، توالت و غذا، دیواره و هم‌طنابی خوب، همین.
فراهم ساختن امکان تبادل فنی و فرهنگی - تاکید و اصرار و تلاش ما همواره بر این بوده است که امکان کار مشترک، هم‌طنابی ایرانیان و میهمانان، برقراری فضای گفتگو و تبادل مسایل فنی و فرهنگی بوده است. در تمام رویدادهای انجمن نشست‌های شبانه پس از شام مهمترین و کاربردی‌ترین زمان‌ها بوده‌اند که با صحبت کردن، ارائه گزارش و پخش فیلم و عکس در مورد کارها و تجربه‌های خود عملا به هدف حضور در چشنواره دست پیدا کنیم.
بیستون یک با جداسازی خارجیان و ایرانیان، آن هم به روشی تبعیض گرایانه - یعنی اسکان خارجیان و البته مسئولان فدراسیون در هتل کاروان‌سرا و اسکان ایرانیان در خوابگاه نامناسب هلال احمر (۱) عملا فرصت گفتگو و هم‌فکری و تبادل اطلاعات را از هر دو طرف گرفت. خوب با این ترتیب سنگ‌نوردان ایرانی چرا باید در جشنواره شرکت کنند؟ برای تماشای چند خارجی؟ آنها می‌توانستند در فرصتی دیگر به بیستون بیایند و به صعود دیواره بپردازند.
نگاه زیست محیطی
انجمن در تمام رویدادهایی که مدیریت کرده است دیدگاه حفاظت از محیط‌های کوهستانی را در درجه اول اهمیت قرار داده است، دیواره‌ی بیستون هرچند که بزرگ است، هرچند که بلند است، اما وظیفه‌ی ما است که از آن حفاظت کنیم. در بسیاری از کشورهای غربی و به‌ویژه در انگلستان و آمریکا مقررات بسیار سخت‌گیرانه‌ای در سایت‌های سنگ‌نوردی و دیواره‌نوردی و یا بولدرینگ حاکم است، آنها اجازه نمی‌دهند که هر مسیری رول‌کوبی شود، در هرسایت تعدادی مسیر رول‌کوبی شده برای تمرین وجود دارد و سایر مسیرها باید و باید پاک و بدون کوچک‌ترین آسیبی به کوه صعود شوند.
خوب یک هفته اقامت و غذای رایگان در هتل کاروان‌سرا و یک دیواره که هرجایش را خواستی سوراخ کن و صعود کن بی اینکه باید و نبایدی در کار باشد!
علاوه بر این باید هوشیار باشیم و با وسواس نگران این باشیم که این دیواره و دیگر آثار منحصربه‌فرد سرزمین‌مان به آیندگان هم تعلق دارد و وظیفه‌ی ما است که این میراث را پاک و سلامت به دست فرزندان خود بسپاریم.(۲)
بیستون دو و نقش انجمن
انجمن کوه‌نوردان ایران نقش خود را همان‌طور که قبلا گفتیم ایفا کرد، بیستون راه‌اندازی شد و ما امیدوار بودیم که این رویداد را پس از این کرمانشاهیان مدیریت و اجرا خواهند کرد - که البته این اتفاق نیفتاد - همان‌گونه که مدیریت جشن تیرگان و روز ملی دماوند را امروز کوه‌نوردان مازندرانی به‌عهده گرفته‌اند و الحق که خوب و باشکوه هم اجرا می‌کنند.
انجمن كوه نوردان ايران به‌دنبال این نبوده است كه طرح‌ها، پیشنهادها و برنامه‌های خود را در انحصار خويش نگه دارد؛ برعكس مايل بوده كه قالب هاي آموزشي و ارتباط هاي خود را با ديگران (از جمله با فدراسيون كوه نوردي ) به اشتراک بگذارد. كوه نوردان خارجي، هم در دوره‌ی قبلي و هم در اين دوره، از انجمن به عنوان يك "پا" ی جشنواره ياد كرده و می‌كنند. بنابراین اگر فدراسیون کوهنوردی با نگاهی انحصارطلبانه می‌خواهد این رویداد را به تنهایی اداره کند ما سر جنگیدن نداریم ولی نقطه نظرهای خود را برای بهتر برگزار شدن این رویداد مطرح می‌کنیم و از هیچ کمکی هم فروگذار نخواهیم کرد.
بند پایانی
براساس قانون و تاکید مسئولان کشور از جمله مدیران وزارت کشور مانند جناب آقای افشار (معون محترم وزیر کشور و رییس هیات نظارت)، دستگاه‌های تخصصی ذی‌ربط در امور سازمان‌های مردم‌نهاد باید زمینه‌ی گسترش فعالیت سمن‌ها را فراهم آورند و با هم‌کاری با آنها و مشارکت در کارهای اجرایی امر مهم برون‌سپاری را پی‌گیری کنند و به همین دلیل اقدام فدراسیون کوهنوردی به مصادره‌ی چشنواره‌ی بیستون همگان را حیرت‌زده ساخته است.
برای بیستون دو هم گفتنی‌هایی هست اما به این اکتفا می‌کنیم که به‌دلیل حکم تعلیق سه ماهه‌ی انجمن - که تا این لحظه برطرف نشده است - ما هیچ‌گونه مشارکتی در برگزاری جشنواره‌ی بیستون دو نخواهیم داشت .
پ ن ۱خولبگاه هلال احمر بسیار جای نامناسبی برای اسکان بود، وجود پشه و مگس، تخت‌های دوطبقه‌ی غیر استاندارد، هوای گرم و بدون سیستم تهویه، بوی بد و آزار دهنده حشره‌کش و انبوه زباله‌های بدبو و آلاینده که درست پشت سالن اسکان تانبار شده بود.
پ ن ۲
یاد می‌کنم از شهرام عباس نژاد