نخست، یاسر انصاری که بیشتر از جنگل می نوشت و خاک و زمین و آنگاه از دریا نوشتم که موج هایش چگونه می کشد .و اینک از کوه و کوهستان و آسمان! که شیر زنی به نام لیلا اسفندیاری را، که عاشق کوه بود و خود نیز همچون کوه استوار و سربلند ،به دامانش کشاند و در دامنه اش آرام گرفت.
لیلا اسفندیاری را چندماه پیش در خانه شهریاران جوان دیده بودم.چه پرتوان ،با انگیزه و دلیر بود و چه عشقی به کارش و کوه داشت.در کارش به گمانم نمونه بود و الگو ، نترس و بی باک.با او سخن گفتم و ستایشش کردم و نمی دانم امروز چه بگویم و بنویسم.لیلا بزرگ بود و است.روانش شاد
جمعه، 31 تیرماه 1390، لیلا اسفندیاری کوه نورد پرتوان و عضو باشگاه کوه نوردی و اسکی دماوند که برای صعود قلل گاشربروم 1 و 2 به منطقه قراقروم پاکستان رفته بود پس از صعود قله گاشربروم 2، به هنگام بازگشت در حین فرود از مسیر دشوار یخی در زیر قله، سقوط کرده و متاسفانه جان باخته است.
بر اساس گزارشات تلفنی سایر همنوردان ایرانی و خارجی که همراه لیلا در صعود قله شرکت داشتهاند پیکر لیلا پس از 300 متر سقوط در ارتفاع نزدیک به 7700 متری جبههی پاکستان در مکانی خارج از مسیرمتوقف میشود.
هم اکنون سایر صعودکنندگان در صحت و سلامت در کمپ سوم مستقر میباشند.
لیلا اسفندیاری پیش از این، با سرپرستی تیمی 6 نفره موفق شده بود قله دشوار نانگاپاربات به ارتفاع 8126 متر را صعود کند و سال گذشته نیز بر قلهی کیتو، دشوارترین کوه جهان ، تلاشی ستودنی انجام داده بود