بی اغراق باید اعتراف کنم پس از مطالب افشاگرانه سام خسروی فرد در مورد فروش قوچ توسط یک موسسه زیست محیطی و پاسخ از سر اجبار آن موسسه در خصوص به مزایده گذاشتن دو قوچ لارستان، از دیروز به این فکر می کنم که آیا ممکن است مجوز شکار یوزپلنگ نیز برای برخی سازمانهای خاص صادر شده باشد؟!
تردید در خصوص صدور مجوز شکار یوزپلنگ سه دلیل ساده دارد:
یکم: روند صدور مجوز شکار برای قوچ لارستان اصلاً شفاف و عمومی نبوده است.(توضیح: تبلیغ برای فروش قوچ لارستان در یک موسسه ثبت شده در امریکا که برخی از موسسان آن در موسسه ایرانی نیز حضور دارند به زبان انگلیسی منتشر شده). قطعاً اگر روشنگریهای چند روز اخیر نبود این مساله هیچگاه عمومی نمی شد.
دوم : جایگاه قوچ لارستان و یوزپلنگ آسیایی در رده بندی اتحادیه بینالمللی حفاظت از طبیعت هر دو در جایگاه «تهدید شده» قرار دارند و از این نظر شبیه هم هستند.
سوم: برخی از افرادی که در این سالها در پروژه های حفظ یوزپلنگ بوده اند در آن موسسه شکار فروش نیز حضور دارند و از کسانی هستند که مخالفت صد درصدی با شکار حیات وحش ندارند و در شرایطی آن را بلا اشکال می دانند.
امیدوارم همه ی این تردید ها جز خیال باطل چیز دیگری نباشد و بزودی یقین پیدا کنم که هیچگاه مجوز شکار یوزپلنگ صادر نشده است. ای کاش هیچ موسسه زیست محیطی در ایران اقدام به شکار فروشی نمی کرد تا اینچنین شک و تردید نسبت به امانتداری پاسداران محیط زیست ایران به جان دوستداران حیات وحش و محیط زیست ایران نیفتد.