هفته گذشته در نخستین روز از هفته محیط زیست رییس سازمان محیط زیست در جمع خبرنگاران حاضر شد تا به پرسش های خبرنگاران پاسخ دهد . ایشان هم تقریبا به تمامی پرسش های خبرنگارانی که برای طرح سئوال نام نویسی کرده بودند جواب دادند الا من! خب البته چندان جای گلایه نیست چون چند روزیست که آقای مرادی ، مدیر روابط عمومی این سازمان ، از سازمان رفته و روابط عمومی فعلا مدیر و گرداننده نداره و به همین جهت معاونت آموزش سازمان، این نشست خبری رو هدایت می کرد و آقایان نیز لطف کردند از صدر و ذیل لیست خبرنگاران متقاضی سئوال، نام همه را خواندند الا من! و وقتی هم اعتراض کردم گفتند دیگه وقت نیست درحالی که آقای محمدی زاده تا ۴۰ دقیقه بعد از این جلسه همچنان در حال انجام مصاحبه اختصاصی با خبرنگاران بود !!
به هر حال علی ایحال دیگر گلایه ای نیست و رییس دفتر ایشون هم گفتند که این امر سهوا بوده و عمدی در کار نبوده و ما هم پذیرفتیم .
اما اظهارات هفته گذشته آقای محمدی زاده اون هم در روزی که به نام روز جهانی محیط زیست و در سالی که به نام جنگل و دردهه ای که تا سال ۲۰۲۰ به نام دهه تنوع زیستی نامگذاری شده واقعا پرسش برانگیز بود.
چون تقریبا ۹۰ درصد سخنان ایشون مربوط به حوزه معاونت انسانی و مسائل برنامه و بودجه و ... می شد و شاید کمتر از ۱۰ درصد به محیط زیست طبیعی مربوط می شد و این نشان می دهد که اساسا تنوع زیستی و کلا موضوع زیستگاهها و حیات وحش تا چه اندازه در این سازمان مظلوم واقع شده است که حتی در چنین روزی هم جایی برای سخن گفتن از آنها نیست.
موضوع انتقال آب از یک حوزه به حوزه دیگر که در سالهای گذشته هم مرسوم بوده و در سالهای اخیر شدت گرفته بحث دیگری بود که یکی از خبرنگاران به بخشی از ان اشاره کرد. انتقال آب از سرشاخه های کارون به اصفهان با حفر تونل در زیر منطقه حفاظت شده تنگ صیاد .
آقای محمدی زاده هم در پاسخ گفتند : جابجایی آب از یک حوزه به یک حوزه دیگر تابع مطالعات تامین آبی است که در شورای عالی آب تهیه شده و ما هم یکی از اعضای این شورا هستیم و جای هیچ نگرانی از بابت جابجایی آب و حفر تونل در اینجا نیست. اما اینکه این طرح ها ممکن است مشکلاتی ایجاد کند نیازمند تهیه گزارش های ارزیابی است که دراین مورد خاص هنوز هیچ تصویبی در سازمان صورت نگرفته است .
پرسش من این است که چطور سازمان محیط زیست هیچ نگرانی بابت جابجایی و انتقال آب از یک حوزه به حوزه دیگر ندارد در حالی که در این مورد اغلب کارشناسان به این طرح ها انتقاد دارند ؟ مگر نه اینکه این جابجایی از یک حوزه به حوزه دیگر مستلزم انجام مطالعات ارزیابی استراتژیک و ارزیابی اثرات در منطقه مبدا و مقصد و میانه راه است ؟ اساسا در مورد کدام یک از این طرح ها چنین ارزیابی استراتژیکی انجام شده ؟
براستی سازمان محیطزیست با کدام توجیه فنی و زیست محیطی با انتقال آب از رودخانه چالوس در غرب مازندران به شرق مازندران موافقت کرده است ؟ اون هم در حالی که رودخانه چالوس یک رودخانه حفاظت شده است و منطقه ای هم که الان قرارگاه خاتم الانبیا به عنوان پیمانکار داره توش کار می کنه و کوه تراشی و جنگل تراشی می کنه تا تونل حفر کنه و جاده بزنه ، بخشی از منطقه حفاظت شده البرز مرکزی شمالی است؟
طرح انتقال آب از تنکابن به تهران که اخیرا وزیر نیرو مژده داده نیز ، با کدام مطالعات توجیهی می خواد صورت بگیره ؟ با کدام ارزیابی و با کدام منطق آمایشی؟
آقای محمدی زاده هفته گذشته از لزوم اجرای طرح های آمایش استانی درتمامی استانها تا پایان سال ۹۰ خبر داد اما نگفت که اساسا این انتقال آب از تنکابن به تهران برای تامین آب مورد نیاز مسکن مهر در غرب تهران با کدام توجیه آمایشی قرار است صورت گیرد ؟ اگر دولت هر روز شعار می دهد و برنامه های جهادی اجرا می کند و کارکنانش را از تهران خارج می کند س چرا هر چه آب از چهار گوشه استان تهران است به سمت تهران می آورد ؟
امروز آب تهران از طریق سد طالقان ، کرج ، لار، لتیان و ماملو تامین می شود و حدود ۴۰ درصدش هم از طریق آب زیر زمینی . آیا این همه بی عدالتی که در سالهای گذشته در حق کشاورزان طالقانی ، مازندرانی و شهریار و ورامین روا شد تا حقابه آنها را به تهران بیاوریم بس نبود که حالا می خواهیم آب تنکابن را هم به تهران بیاوریم ؟
بعد چگونه انتظار داریم همه از تهران خارج شوند وقتی همه چیز را داریم برای تهرانی ها و ساکنان شهرهای بزرگ می آوریم و حق استانهای مجاور و شهرهای پایین دست را ضایع می کنیم؟ به این سیاست ها می گویند ترویج تمرکزگرایی نه تمرکززدایی که دولت فقط شعارش را می دهد اما جوری دیگر عمل می کند.
به هر حال اینکه رییس سازمان محیط زیست عملا در روز جهانی محیط زیست و درحالی که بدترین فجایع زیست محیطی کشور در چند دهه اخیر توسط وزارتین نفت و نیرو رقم خورده و او باز هم اعلام می کند که عملا نگرانی بایت ساخت سدها ندارد و با انتقال آب حوزه به حوزه هم مشکلی ندارد و هرگونه نشتی و آلودگی نفتی را هم امری طبیعی جلوه می دهد ، واقعا نگران کننده است.
چرا که این سخنان از جانب فردی عنوان می شود که علی القاعده باید مدعی العموم محیط زیست ایران باشد اما گویی بیشتر با وزرا و وزارتخانه ها همراه است تا محیط زیست.