به عنوان کسی که زمانی مهندسی خوانده و بعد هم در رشته ی اقتصاد تحصیل کرده، یکی از دلایلی که باعث می شود با علاقه در مورد تغییرات اقلیم مطالعه کنم و بنویسم، دریچه ای است که رو به پیچیدگی های دنیا برایم باز می کند. اینجا در درسی که در تدریسش همکاری می کنم به بچه ها می گوییم که سیستم های آب و هوایی و اقلیمی یکی از پیچیده ترین سیستم های دنیای اطراف ما هستند و بسیاری از پیشرفت هایی که در حوزه علوم سیستم های پیچیده (Complex Systems) حاصل شده است ریشه در تلاش برای شناسایی ابعاد مختلف رفتار این سیستم ها دارد.
امروز مطلبی می خواندم اینجا در مورد پیامدهای تغییر اقلیم بر افزایش باران و امکان کاهش شوری دریای بالتیک که می تواند برای این اکوسیستم این دریا خطرآفرین باشد. براساس مطلب، مطالعات انجام شده نشان می دهد که افزایش بارندگی در حوضه ی آبخیز دریای بالتیک می تواند سبب شود تا در طی صد سال آینده غلظت نمک در آن تقلیل یابد.
فراتر از جزییات این پژوهش، به نظرم تامل در این موضوع خودش دلیلی است برای افزایش نگرانی ما پیرامون ضعف مان در مدیریت و کنترل روند فعلی تغییرات کیفی محیط زیست اطراف ما. اینکه چطور افزایش شوری در دریاچه ی ارومیه و کاهش شوری در بالتیک هر دو می تواند برهم زننده ی نظم و تعادلی باشد که پیامدهای اساسی برای نشانه های حیات در آن ها دارد و ما نه تنها نقشی بازدارنده در نابودی آن ها نداریم که بیش از هر عاملی در تخریب آن ها سهم داشته ایم.
خودمانیم، چقدر ما ضعیف در تامل و تدبریم.
