پایگاه خبری سبز پرس، یکی از پرمخاطب‌ترین و قدیمی‌ترین رسانه‌های حامي محيط زيست و منابع طبيعي کشور است که به همت زنده یاد یاسر انصاری تاسیس شد؛ رسانه اي كه در طول عمر خويش همواره حامي محيط بانان زحمتكش طبيعت ايران و فعالان عرصه محيط زيست بوده است و انشاالله به زودي به ميدان باز خواهد گشت...
اينك چند روزي است كه اين پايگاه مردمي مسدود شده تا ديگر شاهد اخبار و تحليل هاي موثر اين پايگاه خبري و رخدادهاي به روز محيط زيست كشور نباشيم؛ وب سايتي مسدود شده است که تاثير گذارترين سایت محیط زیستی کشور است و هر روز بسياري از دوستداران محیط زیست از گوشه و کنار این سرزمين برای یافتن اخبار محیط زیست به آن سر می زنند و با هم تبادل نظر می کنند؛ پايگاهي كه همواره حامي فعالان محيط زيست استانها و شهرستانهاي دورافتاده از پايتخت بوده و هست...
پايگاهي مسدود شده است که با یک فراخوان، هزینه نجات جان یک همیار محیط زیست کشور را فراهم می كرد و با فراخوانی دیگر قوهای مهاجر را از گرسنگی نجات می داد؛ آيا اين رسم قدرداني است !؟ مدت هاست كه دغدغه فعالين عرصه محيط زيست بي پاسخ مي ماند؛ آيا اگر در سال حتي يكبار جلسه هم انديشي با فعالان محيط زيست برگزار شود به سود محيط زيست وطن نخواهد بود؟
روزگار محيط زيست ايران را نگاه كنيم؛ آلودگي هوا در بسياري از كلان شهرهاي ايران به چالشي عظيم مبدل شده است و هر روز بر عمق بحران محيط زيست انساني كشور افزوده مي شود. آيا زنگ خطر را نمي شنويم؛ چندين هزار نفر در سال بايد به دليل بيماري هاي قلبي و تاثيرات مستقيم آلودگي هوا راهي بهشت زهرا شوند؟ سالانه چند هزار نفر بايد راهي مركز آسم و آلرژي شوند و هزينه هاي بسياري را متحمل شوند؟
از سوي ديگر نرخ فرسايش خاك در سرزمين تا 33 هكتار گزارش شده كه نزديك به شش برابر حد مجاز است؛ اينك براي كنترل آن چه كرده ايم؟ كشاورزي ناپايدار تيشه به ريشه منابع طبيعي كشور مي زند و ما تنها نظاره گر هستيم؟ تنوع زيستي و زيستگاه هاي ارزشمند ما روزگار مناسبي را تجربه نمي كنند؛ آيا با چشمان بسته مي توان مشكلات را حل كرد؟
از زاگرس عزيز چه بگوييم كه با هزاران درد دست به گريبان است؛ آيا اين مشكلات را مي بينيم؟ اگر مي بينيم چرا از نيروهاي متخصص و دلسوز اين سرزمين استفاده نمي كنيم؟ بلوطهاي غرب كشور به بهانه جاده سازي، سد سازي و...در حال عقب نشيني هستند؛ آيا كسي مي تواند در آينده تاوان بحران هاي عظيم اكولوژيكي را بپردازد؟
اينك و در بين هزاران سوالي كه همواره بي جواب مانده آيا اجازه داريم بپرسيم انسداد « پايگاه خبري سبزپرس » كدام درد را شفا مي دهد؟ چرا تنها رسانه اي كه مي تواند هشدارهاي لازم را از طرف دلسوزان محيط زيست كشور بيان كند، بايد به چين سرنوشتي دچار شود؟ آيا اين عمل منصفانه است؟ اينك وبلاگستان محيط زيست ايران، فعالان عرصه محيط زيست و تشكل هاي مردم نهاد از سراسر كشور خواهان بازگشت سبزپرس هستند ؛ به هر روي اميدواريم به زودي شاهد بازگشت قدرتمندانه سبزپرس در فضاي مجازي باشيم؛ اميدواريم و باز هم اميدواريم...
در اين ارتباط :
بيانيه بيش از 60 نفر از وبلاگنويسان و كوشندگان محيط زيستي در حمايت از سبزپرس