همین چند سال پیش بود که محیطبانی گستاخ به خود اجازه داد تا مدیرکل محیط زیست استانش را با پرتاب قندان به سمت فرق سر آقای مدیر ، روانه بیمارستان کند! اینقدر که آقای مدیر طول درمان گرفت و.... .
اما عجبا که برای این محیطبان آب از آب تکان نخورد و کسی نپرسید که این موجود گستاخ چگونه از برخورد اداری و قانونی در امان ماند و اساسا اینچنین رفتاری با یک مقام بالاتر - حتی اگر حق با محیطبان بوده باشد که نبوده - آیا در قاموس یک انسان با تعاریف انسانی و یا یک کارمند می گنجد یا نه؟
حالا همان "محیطبان نما "در واقعه کشته شدن پلنگ در دماوند یکی از حاضرین در صحنه و یکی از عوامل کشته شدن پلنگ دماوند بوده است که فعلا از ذکر نامش خودداری می کنم !
حال شما چطور انتظار دارید کسی که برای مدیرکل یک استان شاخ و شونه می کشد و دست به ضرب و جرح او می زند، برای یک پلنگ بیچاره سلاح نکشد و او را از پا در نیاورد؟
کسی که نتواند عصبانیت اش را در برابر مقام مافوق اش فرو خورد، و از هر ابزاری ولو قندان روی میز برای ضرب و جرح مدیرش استفاده کند چطور می تواند رفتار درست با یک جانور را بداند؟
و شگفتا که دست آخر هم به روایت مدیران سازمان محیط زیست این پلنگ است که "وحشی" و "عصبی" و "با فشار خون بالا" و "پر استرس" و .... خطاب می شود.
پلنگ که وحشی است! و در آن شکی نیست! حالا اینکه مسئولان سازمان محیط زیست انتظار رفتاری گنجشگ وار از یک پلنگ دارند، این به ضعف دانش و آگاهی های زیست محیطی شان بر می گردد و بس که قبلا هم دراین تارنما اشاره کردم.
به نظرم معضل بزرگ محیط زیست ما، و آنچه تنوع زیستی کشورمان را رو به نابودی می کشاند قبل از از آنکه توسعه و طرح های توسعه ای مخرب باشد ، کمبود دانش و آگاهی های زیست محیطی در تنها نهاد متولی حفظ تنوع زیستی در کشور است. اینقدر که نه فرق پلنگ را از یوز می دانند ، نه فرق فلامینگو را از درنای سیبری و نه فرق اکوسیستم البرز را از زاگرس . و حتی گاه نمی دانند که مار هم یک جانور خزنده است !
از چنین سازمانی نباید انتظار معجزه و نجات تنوع زیستی کشور و قدم علم کردن در برابر عوامل تخریب طبیعت را داشت . چون به جای آنکه به دنبال برطرف کردن ضعف ها و ارتقا آگاهی ها باشد همچنان به دنبال خفه کردن منتقدان و تکذیب و انکار است .
البته بی انصافی است اگر بخواهم ادعا کنم که ضعف دانش و آگاهی های زیست محیطی در سازمان فراگیر است. چه بسیارند کارشناسان و محیطبانانی که اتفاقا بسیار هم می دانند و صدالبته منظور من آنها نبوده و نیستند. اما مسئله این است که گاه آنها که اختیار تصمیم گیری دارند این اصول بنیادین و ابتدایی را نمی دانند و این بزرگترین تهدید برای محیط زیست است.