گاویست در آسمان و نامش پروین
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خردت باز کن از روی یقین
زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.
این رباعی جزو رباعیات منصوب به خیام است. لطفن مرا نکوهش نفرمایید. ذات دایی جان ناپلئونیم به طور فجیعی این رباعی را دوست دارد. در هر حال اعتراف می کنم که خودم هم مابین پروین و گاو زمینی زندگی می کنم! به قول درویش نمی کنم؟! در این زمینه من از خیام صمیمانه تشکر می کنم. ولی تشکری واقعی که چقدر مردم روزگار خودش و بعد از آن را شناخته بوده است.