اگر چه مطالب وبلاگ بنده در مورد منابع طبيعي و محيط زيست است اما نمي شود نيشابوري باشي و بي تفاوت از كنار اين روز بزرگ بگذري . از اين رو مطلب اين پست را براي بزرگداشت اين روز اختصاص دادم.
بيست و پنجم فروردين ماه روز بزرگداشت عطار نیشابوری است كه هرسال در جمهوری اسلامی ایران گرامی داشته می شود . شیخ محمد فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف بزرگ قرن ششم هجری قمری و صاحب آثار گرانسنگی چون منطق الطیر، اسرارنامه ، الهی نامه ، و خسرونامه در زروند کدکن، روستایی از توابع شهر نامدار نیشابور به دنیا آمد . شیخ عطار پس از طی تحصیلات مقدماتی در نیشابور به فراگیری علوم عربی و دینی مشغول گردید و پس از آن به مدرسه نظامیه نیشابور رفت و در آن مکان به تحصیل علوم عالی تر مشغول گردید .وی همزمان به شغل دارو فروشی نیز مشغول بود . از نگاهی دیگر نیز می توان گفت زندگی شیخ عطار همزمان است با حمله مغولان به ایران . عطار در همین سالها ازدواج کرد و حاصل ازدواج او پسری به نام حامد و یک دختر بود . اما عمر همسر او دیری نپایید و پنج سال بعد همسرش دار فانی را وداع گفت . تنها پسرش نیز در سن 32 سالگی در گذشت . گفته اند وی مصیبت نامه را بالغ بر 7500 بیت در سوگ فرزند از دست رفته اش سروده است . مهمترین و مشهورترین مثنوی عطار، منطق‌الطیر است. گوشه ای از غزلیات این شاعر نامدار را مرور می کنیم:
سحرگاهي شدم سوي خرابات که رندان را کنم دعوت به طامات
عصا اندر کف و سجاده بر دوش که هستم زاهدي صاحب کرامات
خراباتي مرا گفتا که اي شيخ بگو تا خود چه کار است از مهمات
بدو گفتم که کارم توبه‌ي توست اگر توبه کني يابي مراعات
مرا گفتا برو اي زاهد خشک که تر گردي ز دردي خرابات
اگر يک قطره دردي بر تو ريزم ز مسجد بازماني وز مناجات
برو مفروش زهد و خودنمائي که نه زهدت خرند اينجا نه طامات
کسي را اوفتد بر روي، اين رنگ که در کعبه کند بت را مراعات
بگفت اين و يکي دردي به من داد خرف شد عقلم و رست از خرافات
چو من فاني شدم از جان کهنه مرا افتاد با جانان ملاقات
چو از فرعون هستي باز رستم چو موسي مي‌شدم هر دم به ميقات
چو خود را يافتم بالاي کونين چو ديدم خويشتن را آن مقامات
برآمد آفتابي از وجودم درون من برون شد از سماوات
بدو گفتم که اي داننده‌ي راز بگو تا کي رسم در قرب آن ذات
مرا گفتا که اي مغرور غافل رسد هرگز کسي هيهات هيهات
بسي بازي ببيني از پس و پيش ولي آخر فروماني به شهمات
همه ذرات عالم مست عشقند فرومانده ميان نفي و اثبات
در آن موضع که تابد نور خورشيد نه موجود و نه معدوم است ذرات
چه مي‌گويي تو اي عطار آخر که داند اين رموز و اين اشارات