از دوستان عزیزم درخواست دارم که نامهی زیر را با دقت بخوانند، مضمون آن را به آگاهی دست اندر کاران رسانهها برسانند، و سعی کنند که در ساعت 9 صبح روز چهارشنبه 5 تیر در جلوی باغ گیاهشناسی نوشهر (روبروی ادارهی بندر) حضور یابند تا جلوی اقدام غیرقانونی و غیراخلاقی تخریب قدیمیترین باغ گیاهشناسی کشور گرفته شود.
اطلاعات بیشتر درباره ی این باغ تاریخی و ارزشمند را می توانید در اینجا و اینجا بخوانید.
به نام خدا
جناب آقای دکتر حسن روحانی
رییس جمهور منتخب و محبوب ایران
موضوع: جلوگیری از تخریب باغ گیاه شناسی نوشهر
با سلام و احترام؛
باغ گیاهشناسی نوشهر مجدداً در آستانه تخریب و تغییر کاربری به دلیل احداث جاده کمربندی و توسعه بندر نوشهر قرار گرفته است. خطری که 11سال است موجودیت این باغ را تهدید میکند، اما تاکنون هربار که تصمیم بر تخریب آن بسیار جدی شده است، با مقاومت فعالان محیطزیست، منابع طبیعی، پژوهشگران، کارشناسان و اغلب مدیران این بخش توانسته از خطر برهد و همچنان نفس تازه کند تا نوبتی دیگر و نبردی دیگر.
اینبار ولی ظاهرا میخواهند با هماهنگی استانداری مازندران و چراغ سبز سطوح عالی دولت در روز چهارشنبه – 5 تیرماه 1392 – اقدامهای لازم را برای انجام تصمیمی که بیش از یک دهه برای عملی کردن آن روزشماری میکردند، عینیت بخشند.
اگر این اتفاق رخ دهد، بیشک یک فاجعه بزرگ در بخش تاریخ پژوهشی منابع طبیعی ایران رقم خواهد خورد، چرا که در بخش منابع طبیعی، هیچ عرصه پژوهشی دیگری در ایران وجود ندارد که قدمت تأسیسش به سال 1310 برسد و در آن درختانی وجود داشته باشد که تا 200 سال از عمرشان بگذرد. افزون بر کارکرد موزهای باغ و داشتن پایههایی کهنسال از بلند مازو، نمدار، توسکا و ممرز؛ تنها پایه بلوط چوبپنبه در ایران، قدیمیترین پایههای دارتالاب و ژینکو در کشور، 25 گونه کاج و حدود 30 گونه اکالیپتوس هم در این عرصه 35 هکتاری وجود دارند؛ عرصهای که به دلیل حساسیت بیمانند و ارزش والایش به عنوان یک اثر ملی به شماره 17795 در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشور ثبت شده است. همچنین تنها مکانی در جهان که دو گونه جدید و منحصر به فرد، یعنی اسپیره نوشهری و افرای مازندرانی بهطور همزمان در آن زیست میکنند، باغ گیاهشناسی نوشهر است.
همان طور که ملاحظه میفرمایید در ایران و برای ما فعالان، پژوهشگران و کارشناسان حوزه منابع طبیعی و محیط زیست، باغ گیاهشناسی نوشهر سمبل هویت، استقلال، اهمیت و شخصیت اجتماعیمان است. آن عرصه 35 هکتاری باید حفظ شود تا مشخص شود که در ایران، منابع طبیعی، محیط زیست، پژوهشگران و دوستدارانش حرمت دارند و هرگز منافع معنوی آنها در پای احداث یک جاده کمربندی که میتوان به راحتی و با احداث یک پل هوایی یا مسیری در جنب باغ، جایگزینش کرد، قابل معاوضه نیست. باغ نوشهر باید بماند تا جهانیان و فرزندان این آب و خاک بدانند که وجود اصل 50 قانون اساسی ما، صرفا یک ژست محیطزیستی نبوده و نخواهد بود.
اینک از شما برادر بزرگوار که میدانیم به سرمایههای پژوهشی/ طبیعی کشور اهمیتی درخور و سزاوارانه میدهید، میخواهیم تا به عنوان نخستین اقدام دولت تدبیر و امید، مانع این تخریب شده و قفل این بحران و تهدید را با کلید خردمندانه خود بگشایید. انشاالله
3 تیر 1392
انجمن اعضای هیأت علمی مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع
انجمن پایشگران محیط زیست ایران
انجمن محیط زیستی تسنیم
انجمن دیده بان کوهستان
انجمن کوه نوردان ایران
انجمن دوستداران دماوند
بنیاد توسعهی پایدار کلاردشت
جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست
کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست
انجمن حمایت از حیوانات
انجمن ارزیابی محیط زیست ایران