سری به عکاس خانه مجازی حنیف شعاعی بزنید تا با نگارنده هم رأی شوید که صاحب تفکری که در پشت چشمی این دوربین هوش ربا قرار گرفته است، به رغم جوانی، بیابان را، عظمتش را، حرمت اهورایی و رازآلودش را، خطرش را، بیکرانگی‌اش را و آرامشش را خوب شناخته است.
شاید از همین رو باشد که عکاس خانه مجازی اش با نام ژرفای میدان “Depth of field” توانسته در بین ۲۰ رقابت‌کننده‌ی نهایی برای دریافت جایزه بهترین فتوبلاگ جهان در سال ۲۰۱۰ قرار گیرد.
ضمن تبریک به حنیف عزیز، از همه خوانندگان گرامی مهار بیابان زایی درخواست میکنم تا با رأی به او از چنین نگاه هنرمندانه و تفکربرانگیزی پاسداری کنند.
شیوه ی رأی دادن را عباس ثابتیان به روشنی شرح داده است. فقط یادتان باشد که تا ۱۰ دی ماه فرصت شرکت در این نظرسنجی را دارید، پس تا می‌توانید برای حنیف تبلیغ کرده و محتوای این یادداشت را ... “حنیف شعاعی؛ هنرمندی که بیابان را می فهمد”
امروز مصاحبه ای از دکتر کاظم ندافی، رییس مرکز سلامت محیط و کار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در ایران صدا منتشر شد که در آن پرده از رازی آشکار! رونمایی شد!!
ایشان گفتند: با پیگیری های مصرانه وزارت بهداشت و با اقدامات وزارت نیرو ۴۰ حلقه چاه با نیترات بالا در جنوب تهران از چرخه استفاده خارج و مشکل آلودگی در این مناطق تا ۹۰ درصد مرتفع شد.
این خبر نشان می دهد که گفته های دکتر شایگان که پیش تر آن را انعکاس دادم، درست بوده و استاندار تهران شرط را باخته است! نباخته است؟
جالب اینجاست که اعلام شده تا ۹۰ درصد مشکل حل شده! یعنی هنوز مشکل آلودگی آب شرب تهران وجود دارد؛ این در حالی است که شش دستگاه پیشرفته اسمز معکوس برای تصفیه آب مناطق جنوبی تهران هم خریداری شده که هر کدام از آنها می تواند غلظت نیترات سه چاه را کاهش ... “حذف بی سر و صدای ۴۰ حلقه چاه از شبکه آب شرب تهران!”
در گورستان اروند کنار ده ها هزار نفر نخل تاکنون ایستاده مرده اند و همچنان دارد بر شمار این قتل عام بی صدا و مظلومانه افزوده میشود! می دانید چرا؟
برایتان می گویم …
ماه گذشته و در جریان سفری به منظور ارزشیابی طرح های تحقیقاتی استان خوزستان در حوزه منابع طبیعی، فرصتی دست داد تا به همراه همکارانم از نزدیک در جریان مرگ غم انگیز هزاران نفر از نخل های پایاب جلگه خوزستان در حوالی چویبده قرار گیرم.
تصاویری را که ملاحظه می کنید، رهاورد مشاهدات نگارنده از این رخداد شور اما تلخ است که پیش تر هم به آن اشاره کرده بودم.
متأسفانه به دلیل کاهش محسوس دبی رودخانه های کارون، بهمن شیر و اروند رود، فشار وارد در مواقع مد از سوی خلیج فارس چنان افزایش یافته که سبب می شود، اغلب کشتزارها و نخلستان های منطقه به جای آن که با آب شیرین و گوارای سرشاخه ... “بنویسید نخلستان ؛ بخوانید گورستان!”
درحالی که مدیران استان قم در تدارک ساخت بزرگترین پارک آبی خاورمیانه در مرکز استان بودند، آن هم در زمانی که ساخت دریاچه مصنوعی چیتگر در تهران – که از اقلیم و بارندگی بهتری نسبت به قم برخوردار است – مورد انتقاد جدی برخی از فعالان حوزه محیط زیست و منابع طبیعی کشور قرار گرفته است! حال خبر می رسد که نه تنها آبی برای کاربری های تفریحی در قم نمانده، بلکه وضعیت آب شرب مردم هم به شدت به مخاطره افتاده و پس از تعطیلی تصفیه خانه بزرگ شهر و خشک شدن دریاچه سد پانزده خرداد، حال چاره ای نمانده جز آن که اقدام به حفر شش چاه جدید علاوه بر ۶۵ حلقه چاه موجود کنند!
گفتنی آن که هم اکنون سطح سفره های آب زیرزمینی در قم به شدت اُفت کرده و بیم آن می رود تا برداشت بیشتر آب، منجر به تکرار رخداد مشابه در اردبیل و ... “از احداث بزرگترین پارک آبی خاورمیانه در قم چه خبر؟”
به دنبال اختلالی که از حدود ۱۰ روز پیش در سایت خبرگزاری مستقل محیط زیست ایران – ایرن – بوجود آمده و عملاً امکان دسترسی به محتوای این سایت را برای بسیاری از کاربران پس از مشاهده این هشدار! غیرممکن ساخته است، اینک هنگام ورود به درگاه ورودی سبزپرس هم با این صفحه عجیب روبرو می شویم که نشان از خبرهایی بد دارد! ندارد؟
امیدوارم ناصر کرمی و یاسر انصاری کجور بتوانند هر چه زودتر، مشکلات پیش آمده برای این دو بنگاه اصلی خبررسانی فارسی در حوزه محیط زیست را برطرف کرده و ترتیبات امنیتی محیط مجازی شان را ارتقاء دهند. ... “اختلال در سایت هر دو خبرگزاری محیط زیستی ایران : سبزپرس و ایرن!”
بی شک یکی از تفاوت‌های بارز زندگی در دهه‌ی هشتاد با دهه‌ی شصت در ایران، برای هر ناظر بی‌طرفی، حضور پررنگ ظروف پلاستیکی موسوم به “یکبار مصرف” است که تقریباً در تمامی ابعاد زندگی شهری و روستایی ما نفوذ کرده و عملاً هیچ پهنه‌ی آبی/ خشکی را نمی‌توانی بیابی که از بقایای این محصولات ثانویه نفتی درامان مانده باشد، حتا اگر نام آن پهنه کویر شهداد لوت یا دریاچه مرحوم ارومیه باشد!
شرایط به نحوی است که نام ایران با تزریق سالانه ۵۷۰ هزار تن مواد پلاستیکی به طبیعت در بین ۱۰ کشوری در جهان مطرح میشود که بیشترین میزان مصرف چنین موادی در آنها گزارش شده است؛ رخدادی که البته بسیار تأسف‌بار است. به ویژه اگر بدانیم که ایران حتا در بین ۱۵ کشور پرجمعیت جهان هم جای ندارد! گواه دیگری که نشان می‌دهد مدیریت مصرف در ایران زمین، نیاز به یک بازمهندسی جدی دارد! ندارد؟
شاید بتوان اوج ... “ماجرای مالچ لیوانی در گفتگوی داغ سبز امروز با حضور اسماعیل کهرم!”
روز دوشنبه (۲۲ آذر ۱۳۸۹) سعدالله زارعی – نویسنده یادداشت روز کیهان – در صفحه ۲ این روزنامه واقعیتی را نوشت که برخی از طرفداران و فعالان محیط زیست در ایران را شگفت‌زده یا خشمگین کرد. او نوشت: «بخش وسیعی از جنگلهای اطراف شهر بندری- صنعتی «حیفا» چندین هفته در آتش می‌سوخت. در این ماجرا ۴۱ یهودی کشته شدند. در این آتش سوزی ۵۰ هزار مترمربع و ۵ میلیون درخت از بین رفتند. رژیم صهیونیستی با وجود آنکه مدعی است دارای چهارمین نیروی هوایی در جهان است، نتوانست کاری را از پیش ببرد تا اینکه پس از هفته‌ها ۱۲ کشور امکانات اطفاء حریق خود را به این منطقه صنعتی گسیل کردند و موفق به مهار آتش شدند. این ماجرا یک سؤال جدی را در ذهن یهودیان ساکن فلسطین اشغالی پدید آورد؛ آیا رژیمی که قادر به دفاع از جنگل‌ها نیست، می‌تواند در روز حادثه از جان شهروندان دفاع کند. هزینه ... “کیهان حرف حساب زده است! چرا همه بر او می‌تازیم؟”
“ما که تنها گونه‌ای هستیم که ظرفیت فکری برای استدلال داریم، در نسل خود شاهد نابودی بالقوه جنگلهای به هم‌پیوسته گرمسیری و احتمالاً از بین بردن بیش از ۲۰ درصد گونه‌گونی زیستی روی کره زمین خواهیم بود و ما انسان‌ها مسئول این ویرانی هستیم.“
تری لی. اروین (Terry L. Erwin) – زیست شناس مؤسسه Smithsonion, Washington. D.C.
خواندن این کتاب زیبا و تأمل‌برانگیز را به همه توصیه میکنم؛ به ویژه آنهایی که مایلند بدانند راز زی‌گونگی طبیعت در چیست و چرا همه‌ی موجودات گیاهی و جانوری در بقای حیات در زمین می‌توانند مؤثر باشند؟
کتابی که دکتر روی ا. گالانت “Roy A. Gallant” در سال ۲۰۰۲ نوشته است (همان نویسنده ای که در سال ۱۹۹۸ داستان شن‌ها را نیز نوشته بود) و خوشبختانه یک زیست‌شناس ایرانی به نام سرکار خانم دکتر دیکرانوهی هواکمیان، زحمت بازگردانی آن را به فارسی متقبل شده‌اند و سرانجام در سال ۱۳۸۷ توسط معاونت آموزش و ... “کتابی که جلاد طبیعت را افشا می‌کند!”
در بیست و چهارمین روز از خردادماه ۱۳۸۹ بود که به دعوت دبیر گروه دانش رادیو ایران، آقای اکبر جاهد برخی از فعالان حوزه محیط زیست گردهم آمدند تا خبر خوشی را بشنوند! این که توجه به محیط زیست چنان جدی شده است که رادیو ایران می‌خواهد در پرشنونده‌ترین ساعت خود، یک برنامه زنده با رویکرد گفتگو محور را به طرح چالشی و باز مسایل محیط زیستی اختصاص دهد.
نگارنده هم از این طرح و ابتکار استقبال کرده و آرزو کرد که شاهد متولد شدن یک ۹۰ محیط زیستی در رادیو ایران باشیم؛ به ویژه آن که قرار بود چهره نام‌آشنا و دوست‌داشتنی‌ای چون دکتر اسماعیل میرفخرایی مجری این برنامه باشد.
اما می‌دانید چه شد؟
فقط ۵ بخش از این برنامه پخش شد و با آغاز ماه مبارک رمضان برنامه به محاق رفت! با این نوید که بعد از ماه رمضان، پرتوان تر باز‌می‌گردیم!
خواستم از مسئولین رادیو ایران بپرسم: ... “کسی از ۹۰ محیط زیستی ، اکبر جاهد و اسماعیل میرفخرایی خبر دارد؟!”
“شهر تهران دارای آب و هوای متغیر و ناسالمی است. فراوانی ماشین‌های گوناگون متحرک و ثابت که با صرف نفت و بنزین خود اکسیژن هوا را گرفته و به گاز کربنیک تبدیل می‌نماید بر مسئله بدی آب و هوا افزوده است.”
جملات بالا متعلق به یادداشتی در روزنامه اطلاعات است که بیش از ۵۳ سال پیش، یعنی در ۲۸ آبان ۱۳۳۶ نگاشته شده است.
نگرانی‌ای که ۹ سال پس از آن منجر به برپایی نخستین سمینار بررسی آلودگی هوای تهران در ۱۵ آذر ۱۳۴۵شد.
منتها از آن سال تاکنون، ظاهراً هنوز دارند بررسی می‌کنند! نمی‌کنند؟
مؤخره:
– روایت ناصر کرمی از ۱۰ اشتباه کمیته اضطرار را هم حتمن بخوانید!
– جنگلهای عزیر تا آمدن باران باید بسوزید از دست ما کاری ساخته نیست! – محمد خسروشاهی ... “برای بررسی معضل آلودگی هوای تهران، چند سال زمان لازم است؟!”