درباره‌ی گشایش “مسیر ایران” (مسیر نو روی قله‌ی 8047 متری برودپیک) نوشته بودم که «این است کوه‌نوردی!» (کوه‌نیوز – 26 تیر) و خواسته بودم که بررسی صعود را بگذاریم برای بعد و فعلا فقط «در نشئه‌ی لذت صعود صفایی کنیم»… . اما، مطابق معمول زندگی، لذت‌ها زودگذر بودند و رنج‌ها پایدار هستند!
سه دوست نازنینم، سه کوه‌نورد جوان و خوش آتیه، سه مرزشکن، و سه بلندپرواز خوش‌فکر… هم اینک روزها است که در بلندای 7800 متری برودپیک سر بر سینه‌ی آن معشوق بی‌اعتنا گذاشته‌اند. تا دیروز صبح، آیدین با تهران تماس تلفنی داشت و با صدایی ناتوان درخواست کمک می‌کرد. پس از آن، اما دیگر خبری از او نداریم… . باورش سخت است؛ مگر می شود که دیگر آن چهره‌های شاداب و کودک‌وار را ندید؟!
از راست: پویا کیوان، آیدین بزرگی، مجتبی جراهی