طبیعت‌دوستان گرامی، همان‌گونه که در یادداشت 22 اسفند گفتم، قرار است که صندوقی مردمی برای حمایت از طبیعت ایران تاسیس شود. روشن است که این صندوق قرار نیست: 1- جای کارهای زیست‌محیطی دیگری را که کنشگران مردمی به آن مشغول‌اند، بگیرد. 2- نسبت به وظیفه‌های سازمان‌های دولتی مسوول محیط زیست و منابع طبیعی تجاهل کند (یا زبانم لال! جای آن‌ها را بگیرد). 3- معجزه کند یا فیلی را به هوا بفرستد! 4- حقوق یا دستمزدی برای مدیران خود در نظر گیرد.
به بیان دیگر: 1- این صندوق مردمی فقط می‌خواهد پشتیبانی‌های کوچک مالی (و چه کسی می‌داند؛ شاید بزرگ در آینده!) در جهت حفاظت از طبیعت و محافظان طبیعت داشته باشد، و سامانی بدهد به مجموعه کارهایی که پیش از این هم انجام می‌شده‌اند (کمک به محیط‌بانان و جنگل‌بانان، کمک به حیات وحش، حمایت از فعالیت‌های فرهنگی مدافع محیط زیست،…). 2- موسسان، مدیران بعدی، اعضا، و پشتیبانان صندوق، وظیفه‌های دیگر خود، مثلا: نقد سیاست‌های مدیران دولتی، یا فعالیت‌های آموزشی و ترویجی را کنار نخواهند گذاشت. 3- صندوق،در فضای اجتماعی و اقتصادی کنونی، انتظار دریافت کمک‌های خیلی بزرگ یا توان دادن کمک‌های “آن‌چنانی” را ندارد. در عوض، خواهد کوشید کارهای کوچک اما پایداری را به انجام رساند. 4- موسسان و مدیران صندوق هیچ دستمزد یا امتیازی نخواهند داشت، و تا آینده‌ی قابل پیش‌بینی، صندوق حقوق بگیر دیگری هم نخواهد داشت (گو این که امیدوارم به زودی کار آن چنان پر و بالی بگیرد که دست‌کم یک کارمند برای حسابداری و دیگر کارها استخدام کند).
با این توضیح‌ها، خواهشمندم باز هم نظرها و پیشنهادهای خودتان را برای راه‌اندازی هرچه بهتر صندوق حمایت از طبیعت یا “صندوق پشتیبان زیست‌بوم” (و البته، درباره ی نام صندوق) بدهید.
هیات موسس صندوق، این افراد هستند: محمد درویش ، بهمن ایزدی ، و من (عباس محمدی).