در بیشتر منطقه های ایران، فصل درخت کاری گذشته است… اما شعر قشنگی از یک خواننده ی این وبلاگ به دستم رسیده با عنوان “هر یک نهالی را بکاریم” که بسیار زیبا است و در پی می آید.
و یک توضیح: در شهرهایی مانند تهران، حتی اگر بخواهیم درخت بکاریم، معمولا جایی برای این کار نداریم. اما، 15-10 عدد گیاه آپارتمانی پرپشت، از نظر تولید اکسی‍ژن و تصفیه ی هوا و القای آرامش، کار یک درخت منوسط را می کند… پس می توانیم از فضای داخل آپارتمان، تراس، بام، پاسیو، و حیاط اشتراکی ساختمان مان برای نگهداری گلدان استفاده کنیم. حسن گلدان هم در این است که خرید و انتقال آن، در هر فصلی ممکن است.
نشسته در افق های نگاهم
شکوه پهنه ی زیبای جنگل
مشامم را هماره می نوازد
هوای پاک و روح افزای جنگل
درختان صف به صف در ابر و باران
به سوی آسمان ها قد کشیده
به روی گیسوان سبز آنها
زلال ِ قطره ی شبنم چکیده
بهاران در حضور خرمِ خویش
تجلی می کند از تار و پودش
پس از باریدن باران همیشه
طراوت می تراود از وجودش!
در آواز قشنگ رود و باران
بیا تا مثل جنگل شاد باشیم
دل خود را برای جشن رویش
میان وسعت جنگل بپاشیم
ز جنگل تازه بودن را نگیریم
بیا تا حرمتش را پاس داریم
برای وسعت این مخمل سبز
بیا هریک نهالی را بکاریم
شاعر:یدالله گودرزی (شهاب)