روزهای پنج شنبه و جمعه 17 و 18 شهریور، همراه با دوستان عزیز: ابوالفضل عظیمی، کیومرث بابازاده، و محمد تاجران که از تهران به سنندج رفته بودیم، در سنندج مهمان حمید دهقان، کانون کوه نوردان کردستان، و دیگر دوستان کردستانی بودیم.
از ساعت 4 تا 8 بعد از ظهر پنج شنبه، در سالن آموزش و پرورش سنندج برنامه ی شنیدن گزارش حمید به اورست را داشتیم که مانند گزارش دیگرش در تهران (بیمارستان محک) در نوع خود کم مانند بود؛ گزارشی ساده و صمیمانه، بدون کم ترین بزرگ نمایی، و با تاکید مکرر حمید بر این که صعود او به اورست کار سختی نبوده (!) و او فقط “امانتداری” بوده که می بایست پرچم کودکان سرطانی و عکس زنده یاد اوراز را به قله برساند. همچنین بخشی از فیلم خوش ساخت رضا نظام دوست از برنامه ی صعود حمید را دیدیم.
در بخش دیگری از همایش، بیننده و شنونده ی یک برنامه ی موسیقی سنتی و کردی بودیم که تسلط نوازندگان و خواننده ی گروه به کار خود و آهنگ ها و آوازهای زیبای آنان، شور و حالی را به همه ارزانی کرد.
بخشی هم به مسایل زیست محیطی اختصاص داشت که در آن، ماجد روحانی پژوهشگر کرد اشاره هایی به ارزش منطقه ی بی مانند اورامان و “چشمه بل” کرد و گفت که ساخت سد داریان تهدیدی بزرگ برای این منطقه است. او همچنین به نامه هایی که در این زمینه به مسوولان نوشته اشاره کرد. دکتر امانی، هم درباره ی خلوص کم مانند آب چشمه بل گفت و این که بهره برداری درست از آب چشمه به مراتب ارزش اقتصادی بیشتری از سد در دست ساخت داریان خواهد داشت. من (عباس محمدی) هم درباره ی آتش سوزی جنگل های منطقه، و تخریب هایی که سد داریان در پی خواهد داشت سخن گفتم و خواستار اقدام فعال کوه نوردان و طبیعت دوستان در جهت مقابله با جنگل سوزی و جلوگیری از اجرایی شدن سد داریان شدم. (در این مورد، بعدا توضیحات بیشتری خواهم داد.)
گزارشی از این همایش چند صد نفره را در ایرنا و یک یادداشت در این زمینه را در تارنگار کوهستان (رامیار کاردار) ببینید.
