فریدون مشیری، عاشق زیبایی‌هاست از طبیعت و شعر و موسیقی و نقاشی و خط زیبا. ستایشگر خوبی و پاکی و زیبایی و نیکی و مهربانی و فضیلت و طبیعت است . ازدیار آشتی : باری اگر روزی کسی از من بپرسد «چندی که در روی زمین بودی چه کردی؟» من، می‌گشایم پیش رویش دفترم را گریان و خندان، بر می‌افرازم سرم را آنگاه می‌گویم که: بذری نو فشانده است تا بشکفد، تا بر دهد، بسیار مانده است در زیر این نیلی سپهر بی‌کرانه چندان که یارا داشتم در هر ترانه نام بلند عشق را تکرار کردم با این