متن سخنرانی کیومرث بابازاده در برنامه‌ی گزارش‌خوانی “دریا به دماوند”
برنامه‌ای که چهار کوه‌نورد پرتلاش کشور: اصغر پاشا، بهرام ارم، عباس صحرانورد و اکبر هاشمی‌نژاد با عنوان «از دریا تا دماوند» در مرداد 94 اجرا و طی آن 120 قله‌ی بالای 4000 متر را در 12 روز صعود کردند، هم نشان‌دهنده‌ی توان بالای کوه‌نوردان ایران، و هم بیانگر پتانسیل در خور توجه و کمتر شناخته شده‌ی کوهستان‌های کشور است.
در مورد توان بالای این کوه‌نوردان همین بس که تاکنون هیچ کس در ایران چنین مجموعه‌ای از دشواری‌ها شامل: اختلاف ارتفاع 5600 متر، طول مسافت در حدود 400 کیلومتر، 120 قله، شیب‌های دشوار و پرخطر…، را در زمانی چنین کوتاه نپیموده است. این نمایش چشم‌گیر از توانایی، حاصل آمیختن تجربه با قدرت بدنی، و دستاورد ترکیب دانسته‌های فراوان کوه‌نوردی با تمرین‌های مناسب (برای آماده‌سازی جسم و روان) بوده است. همچنین باید گفت که تفکر و قدرت طراحی زیادی پشتوانه‌ی این برنامه بوده است. در مورد پتانسیل کوه‌های کشور، این نکته در خور یادآوری است که مجموع ارتفاع پیمایش شده در آن برنامه، چند برابر ارتفاع چادرگاه اورست تا قله‌ی این کوه بوده و از آن‌جا که تمامی کارهای برنامه هم بر دوش خود صعودکنندگان بوده، به جرات می‌توان گفت که ارزش فنی این صعود بیش از صعود تکراری قله‌های بلند هیمالیا در برنامه‌های تجاری است.
شاخصه‌ی مهم این پیمایش بزرگ، برنامه‌ریزی دقیق و محاسبه‌گری است که مسوولیت آن بیش از همه بر دوش اکبر هاشمی‌نژاد بوده است. برنامه‌ریزی و محاسبه به‌ویژه از آن جهت اهمیت دارد که این برنامه، یک “صعود خود اتکا” بوده یعنی در آن از هیچ نیروی انسانی خارج از نیروی تیم صعودکننده، و همچنین از نیروی حیوان بارکش استفاده نشده است. زمان‌بندی کلی و روزانه‌ی برنامه، تعیین مقدار و نوع مواد خوراکی، مشخص ساختن وسایل لازم به گونه‌ای که وزن کوله‌بار قابل تحمل باشد، در نظر گرفتن نکته‌های بهداشتی لازم، و دیگر مسایل، تماما نیازمند محاسبه‌ی دقیق بوده که به نظر می‌رسد در این برنامه به بهترین شکلی صورت پذیرفته است.
دقت اکبر هاشمی‌نژاد در برنامه‌ریزی را آن‌گاه می‌توان دریافت که به گزارش‌های “مسیرشناسی” که در فصل‌نامه‌ی کوه منتشر کرده است (مانند مسیرشناسی الراس قبله به خلنو در فصل‌نامه‌ی 70، و مسیرشناسی خط‌الراس هرزه‌کوه‌ها در فصل‌نامه ی 74) توجه کنیم. این گزارش‌های کم‌مانند، شامل اطلاعات دقیق و دسته‌بندی شده از وضعیت جغرافیایی، ساختار توپوگرافیک، مسیرهای گوناگون دسترسی، تحلیل توپوگرافیک منطقه، تحلیل شرایط زمستانی مسیرهای صعود، عکس‌های زیبا و گویا، کروکی‌های مفید و کاربردی، و اطلاعات ارزشمند دیگر است. شایسته است که این نوع گزارش‌نویسی، طی دوره‌های آموزشی، به دیگر کوه‌نوردان جدی یاد داده شود.
اکبر هاشمی‌نزاد، عکاسی توانا و باذوق است که کوه‌ها را از دریچه‌ی دوربین چنان می‌بیند و می‌نمایاند که بیننده را به حد اعلا با شکوهمندی و ارزش‌های کوهستان آشنا می‌سازد. او همچنین یک کارشناس زبده در کار با جی پی اس است که این مهارت را نیز در کنار توانایی برنامه‌ریزی و قدرت فوق‌العاده‌ی بدنی و روانی، در خدمت کوه‌نوردی باکیفیت قرار داده است.
دست آخر این که از تعهد اکبر و همراهانش به کار تشکیلاتی، ارج‌گذاری‌شان به نهادهای جامعه‌ی کوه‌نوردی، و تعهد در به اشترک‌گذاری دانسته‌ها (که سنتی ارزشمند و پرسابقه در کوه‌نوردی است) هم می‌توان به عنوان دیگر ویژگی‌های ارزنده‌ی این دوستان یاد کرد؛ همین ویژگی‌ها است که آنان را واداشته امروز در نشست انجمن کوه‌نوردان ایران گزارش کار بزرگ خود را ارایه دهند.