كارواش‌ها را شايد بتوان يكي از آلاينده ترين فعاليت‌هاي انساني برشمرد كه موجب آلودگي منابع آب می شود. اين واحدها به علت استفاده از مواد شوينده باعث تغيير شيميايي كيفيت آب مي‌شوند ضمن اينكه آزمايش‌ها نشان مي‌دهد در پساب اين واحدها، فسفات اغلب بالاتر از حد استاندارد‌هاي محيط زيست است. منشا ديگر آلودگي فاضلاب كارواش‌ها ، شست‌وشوي موتور خودرو‌هاست كه طي آن روغن و گريس همراه با آب شست‌وشو به منابع آبي راه مي‌يابد و موجب آلودگي جدي آب‌هاي سطحي و زيرزميني مي‌شود. به طور کلی آلاينده هاي موجود در پساب كارواش ها را می توان چربي و روغن ، دترجنتها ، فسفات ها ومواد شيميايي مانند جوهر نمك و آمونيوم باي فلورايدABF و همچنين حلالهاي مضر براي موجودات زنده برشمرد.
هيدروكربورها، روغن‌ها، دوده، ذرات ،برخي عناصر سنگينMTBE موجود در بنزين و بنزن، آلاينده‌هاي موجود در پساب كارواش‌ها را تشكيل مي دهند كه اين مواد يقيناٌ موجب آلودگي گسترده آب های سطحی و سفره‌هاي آب زيرزميني در مناطق پذيرنده پساب مي‌شود.
قابل ذکر آنکه مواردی از قبیل موتور شویی ، زیرشویی ، جارو برقی و واکس زنی از درجه اهمیت بالاتری برخوردارند. هرچند در اکثر موارد صاحبان خودرو مایل به روشویی آن بوده که در این صورت پساب خروجی دارای مواد معلق بالا ، مواد شوینده و در صورتی که خودرو قبلا واکس یا براق کننده خورده باشد دارای فلزات سنگین نیز خواهد بود.آلوده ترین بخش پساب کارواشها مربوط به موتور شویی (موتور و قطعات جانبی آن) است که با توجه به استفاده از گازوئیل در کنار مواد شوینده آلایندگی زیست محیطی بسیار بالایی را در برخواهد داشت.
استفاده از آب شرب
دیگر معضل کارواش ها استفاده از منابع آب شرب است که با توجه به خشکسالی های اخیر در ایران و مدت زمان شستشوی یک خودرو (45 دقیقه ) که استاندارد جهانی آن 5/6 دقیقه و میزان مصرف آب برای شستشوی یک خودرو(245 لیتر) که استاندارد جهانی آن 59 لیتر است خود معضلی برای محیط زیست و مصرف آب می باشد. زمان شستشوی یک خودرو در ایران 7 برابر و میزان مصرف آب 4 برابر استانداردهای جهانی است.
خطرات پساب کارواش ها برای محیط زیست شهری