نه به خاطر آن که من خودم را کوه نورد می دانم، بلکه به دلیل ثابت قدمی کوه نوردان در پی گیری خواسته های طبیعت دوستانه، به خاطر عمل گرایی شان که آستین بالا می زنند، و از آن جا که در این شرایط سخت و نومیدکننده هم نا امید نمی شوند… امروز یک “خسته نباشید” کوه نوردانه می گویم به دوستان دیده و ندیده ی کوه نوردم که نگذاشتند چراغ “روز زمین” امسال در ایران خاموش بماند!
در اوضاعی که از بسیاری سازمان های مردم نهاد محیط زیستی، “عمل” که هیچ، شوربختانه حتی سخنی هم به مناسبت روز زمین ندیدیم… این جامعه ی کوه نوردی بود که ده ها برنامه ی پاک سازی، آموزش چهره به چهره، و کار رسانه ای اجرا کرد: از پاک سازی کامل دشت گرچان (دشت هویج) لواسان و مسیرهای صعود پرسون و ریزانکوه و ساکا در استان تهران تا پاک سازی منطقه ی هفت برم استان فارس، و از پاک سازی اطراف دریاچه ی چورت در کیاسر مازندران تا پاک سازی کوه شاه استان کرمان… .
درود بر اعضای انجمن کوه نوردان، گروه کوه نوردی لواسان، باشگاه کوه نوردی و اسکی دماوند، دیده بان کوهستان هیات کوه نوردی فارس، گروه کوه نوردی آلپ بابل، و انجمن پاک سازان کوهستان کرمان که کارهای یاد شده را به انجام رساندند، و درود بر دیگرانی که حتما بعد از این از کارهایشان خبردار خواهیم شد. 
دریاچه ی چورت کیاسر، جمعه 1/2/91
عکس از: کوه نیوز