محمد درویش، یادداشت های سبز و باصفایی را با عنوان “درویش نامه” و با رایانامه می فرستد که دربرگیرنده ی خبرها و مقاله های ارزنده ی زیست محیطی است. یادداشت اخیر او را که حرف دل من هم هست، در ارتباط با صدور حکم اعدام محیط بان کوهستان دنا، اسعد تقی زاده و همایش 17 مهر، می توانید در زیر بخوانید:
ممنون از همه ی شما خوبانی که پیام درویش نامه ی شماره 49 {و فراخوان تارنگار دیده بان کوهستان} را جدی گرفتید و در غروب هفدهمین روز از مهرماه 1390 خود را به پارک نظامی گنجوی رساندید؛ روزی که بی شک تا مدت ها در خاطره ی طرفداران محیط زیست ایران می‌ماند. همان طور که اسماعیل کهرم عزیز در این اجتماع پرشور گفت: به رغم همه تلخی‌های شنیدن خبر اعدام یک محیط بان جوان 27 ساله، آن چه که شورآفرین و امیدبخش بود، همراهی، حمایت و همدلی کم نظیر مردم و تلاش شان برای نجات جان یک سلحشور محیط زیست بود که نشان می داد این مردم هنوز زنده هستند و دل شان برای زنده بودن و نشاط دوباره ی طبیعت وطن، می تپد. آفرین به همه ی آنهایی که در پارک نظامی گنجوی، به قول هادی حیدرزاده – مسئول ستاد محیط زیست شهرداری تهران – بزرگترین و کم سابقه ترین اجتماع پاتوق سبز را آفریدند و آفرین به شجاعت و درایت اسماعیل کهرم و مژگان جمشیدی که جسورانه و خردمندانه سخن گفتند و متهم شماره یک در بروز این بحران را نه مقتول و نه قوه قضاییه که ضعف فاحش مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست معرفی کردند. باشد که با عزیمت برخی از بزرگان و شفاعت ایشان، خانواده ی مقتول هم از خون فرزندشان گذشته و اسعد تقی زاده این مجال را بیابد که دوباره طعم شیرین آزادی و زندگی را بچشد.
همچنین بخوانید، یادداشت درویش را با عنوان “در مظلومیت مضاعف محیط بانان” در روزنامه ی شرق.