بعد از تقریبا سه سال دیشب اسم وبلاگ را در گوكل جستجو كردم! (با اینكه بارها از سمت دانشجویان سال بالایی ارشد یا دكتری با عنوان وكیل زمین! خطاب می شدم) گنجینه ای از احساسات در قلبم پدیدار شد. وای كه یاد آن روزها افتادن جز جمع شدن اشك در چشمانم نداشت. و وای كه چقدر از دور شدن از اینجا ناراحت شدم.
سه سال گدشته و من هنوز دغدغه دارم…. گرچه آرزوی خواندن حقوق محیط زیست به عنوان شاخه تخصصی را فراموش كرده و حقوق بین الملل میخوانم، اما همچنان در بین قوانین محیط زیست پرسه می زنم و اینبار قوانین و كنوانسیون های بین المللی را نیز میخوانم!
گرچه زمانی به فكر بازگشت افتاده ام كه پر از كارهای مختلف درسی و غیر درسی هستم؛ اما كمتر بودن بهتر از هرگز نبودن است.