چگونه است که عدهای میپندارند که اجازه دارند روی کوهستان، یا در هر محیط طبیعی دیگر، به دلخواه خویش هر کاری بکنند؟! چرا در هیچ ملک خصوصی کسی اجازه ندارد که چیزی را جابجا کند یا چیزی بر جا بگذارد، اما در یک محیط عمومی که متعلق به کل ملت (و بلکه بشریت) است، به صِرف پاسداشت یاد یک تن یا به هر بهانهی دیگری، به خود اجازه میدهند که دست به دخالت گسترده در ساختار طبیعت بزنند؟!
زیبایی، شکوه، و چالشهای دلانگیز کوهستان و کوهنوردی، وابسته به حفظ وضع طبیعی کوه است؛ هیچ فرد یا سازمانی حق ندارد مطابق سلیقهی شخصی یا خانوادگی یا گروهی خود، در کوهستان اقدام به ساخت و ساز، یا نصب علامت و تیر و طناب و… کند. اینگونه کارها، بدترین شکل بزرگداشت جانباختگان کوهستان است، و نه تنها در کم کردن حادثههای کوهنوردی موثر نیست، بلکه به علت القای حس امنیت کاذب، موجب افزایش خطر هم میشود.
به کوهنوردان و سازمانهای آنان، و به مدافعان محیط زیست پیشنهاد میکنم که با موضوع نصب طناب در توچال برخورد کنند.
عکس از تارنمای هیات کوهنوردی استان تهران