سال گذشته مطلبی در خصوص برخورد منطقی و اثرگذار و بدور از افراطی گری با قربانی کردن حیوانات در عید قربان از سوی حامیان حیوانات نوشته بودم. دوستانی که آن مطلب را نخوانده اند می توانند در این آدرس ببینید:
پرهیز از افراط و لزوم برخورد منطقی و اثرگذار در برخورد با قربانی کردن حیوانات
امسال در شبکه های اجتماعی شاهد بودیم که شوربختانه برخی از اظهار نظرها و موضع گیری های موافقان و مخالفان قربانی کردن حیوانات به سمت و سوی مسائل دینی کشیده شده است. به این شکل که عده ای برای مخالفت با قربانی کردن حیوانات سعی در نفی دین دارند و در مقابل عده ای نیز تصور می کنند که مخالفت با قربانی کردن حیوانات به معنای مخالفت با دین و آیینی دینی است. در این خصوص توضیحاتی قابل ذکر است:
اعتراض به قربانی کردن حیوانات اختصاص به دین و یا کشور خاصی ندارد. حامیان حیوانات و دوستداران محیط زیست همواره به قربانی کردن حیوانات به اشکال مختلف و در مناطق مختلف دنیا اعتراض داشته اند. دامنه این اعتراضات از حیوان کشی در چین تا کشتار وحشیانه دلفین ها در ژاپن تا کشتار فوک ها در دانمارک، نروژ و کانادا را شامل می شود. حتی این اعتراضات گاهاً شامل حال اعیاد ملی و جشن های ملی نیز می شود و برای مثال می توان به اعتراض در خصوص قتل عام حیوانات در «جشنواره گادهیمای» توسط هندوها در شمال هند و نپال اشاره کرد، اعتراض به قتل عام لاک پشت ها در «جشنواره مذهبی کالی پوجا» توسط پیروان آیین هندو در بنگلادش اشاره کرد. همچنین همواره شاهد اعتراضات فراوان حامیان حیوانات به کشتن حدود 45 میلیون بوقلمون در جشن شکرگذاری در ایالات متحده هستیم. از این نمونه اعتراضات بسیار فراوان است و تقریباً اکثر نقاط دنیا را شامل می شود.
بر اساس آنچه که گفته شد می بینیم که اعتراض به قربانی کردن حیوانات یک اعتراض فراگیر است که دامنه آن محدود به هیچ مذهب یا کشوری نمی شود و اساساً این نوع اعتراض یک «اعتراض مدنی» است. فعالان اجتماعی و حامیان حیوانات و محیط زیست باید مراقب باشند که این اعتراض مدنی رنگ و بوی مذهبی یا سیاسی به خود نگیرد و با روشهای مناسب و متمدنانه منجر به افزایش فرهنگ حمایت از حیوانات شود. فعالیت زیست محیطی و حمایت از حیوانات یک فعالیت فرهنگی و اجتماعی است و کوشندگان مدنی می کوشند از راه تاثیرات از مسیر فرهنگ و افزایش آگاهی های عمومی به خواسته های خود برسند و از اینرو با هیچ مذهب و قومی سر جنگ ندارند.
موافقان قربانی کردن حیوانات نیز باید به این نکته توجه داشته باشند که مخالفت حامیان حیوانات با قربانی کردن حیوانات در اماکن عمومی در واقع به نوعی امر به معروف و نهی از منکر است. زیرا در دین اسلام کشتن هر حیوانی حتی یک مگس اگر بی دلیل باشد امری مکروه است و یا شغلی نظیر قصابی به دلیل آنکه با کشتن حیوانات سر و کار دارد و باعث قساوت قلب می شود از مشاغل مکروه محسوب می شود، همچنین کشتن حیوانات در اماکن عمومی می تواند باعث ایجاد لطمات روحی برای شهروندان و بویژه کودکان و زنان شود و از اینرو است که حامیان حیوانات با هر گونه عملی که بطور مستقیم و غیر مستقیم زمینه ساز فرهنگ حیوان آزاری و صدمه زدن به حیوانات شود مخالف هستند.