محیط‌زیست ایران در هشت سال گذشته روزگار خوشی را سپری نکرد. پس از آن که محمود احمدی‌نژاد و تیمش سکان دستگاه اجرایی کشور را در دست گرفتند، بر اثر تصمیم‌ها، نظرات و نحوه مدیریت ناسازگار با شرایط طبیعی کشور، زخم‌های عمیقی بر پیکر شکننده محیط زیست وارد شد که بهبود شرایط را اگر نگوییم غیرممکن، با چالش‌های اساسی مواجه خواهد کرد. مروری گذرا بر کارنامه هشت ساله محیط‌زیستی دولت در مقیاسی کلان و مدیریتی نشان می‌دهد چرا شاخص علمکرد زیست‌محیطی کشور هر سال با افت شدیدی رو به رو بوده است.
تعطیلی شورای عالی حفاظت محیط‌زیست
شورای‌عالی حفاظت محیط‌زیست در سال ۱۳۸۶ منحل شد. گرچه مدتی بعد به کمیسیون زیربنایی دولت انتقال یافت و اعلام شد که این شورا به کار خود ادامه خواهد داد اما فاقد عملکرد گذشته بود. شورای عالی حفاظت محیط‌زیست که رییس آن، رییس جمهور و دبیر آن رییس سازمان محیط‌زیست است، وظیفه‌ای فرابخشی دارد و در عمل سبب تعامل سازمان محیط‌زیست با ارگان‌های اجرایی و وزراتخانه‌هایی می‌شود که قصدشان بهره‌برداری از عرصه‌های طبیعی است. با تعطیل و منفعل کردن شورای عالی محیط‌زیست، هدایت خطوط کلان توسعه کشور در زمینه توسعه پایدار و آمایش سرزمین به طور کلی به فراموشی سپرده شد.
واگذاری مناطق حفاظت شده
اگر در دولت‌های قبلی، تصرف اراضی مناطق حفاظت شده (نظیر پارک ملی کویر و سرخه‌حصار)