کامران پورمقدم، مدیرکل امور جنگلی سازمان جنگل ها و مراتع، گفته است که آخرین نقشه‌ها نشان می‌دهد، یک میلیون هکتار به سطح جنگل‌های کشور افزوده شده است.
مشاهده ی منطقه های جنگلی کشور، از مازندران و گیلان تا دنا و اورامان، همه جا تخریب شدید و نابود شدن عرصه های جنگلی، یا کم پشت شدن آن ها و تبدیل شدن شان به یک پوشش دست دوم و کوتاه قامت را نشان می دهد. با این وضع، جسارتی چشمگیر می خواهد که کسی ادعا کند گستره ی جنگلی کشور افزایش یافته است (جسارتی از آن نوع که رییس کل بانک مرکزی در حدود یک سال و نیم پیش هر روز به خبرنگاران می گفت مردم نگران نباشند، قیمت دلار پایین خواهد آمد!) لابد در این مورد هم جای هیچ دلواپسی نیست و مسوولان گرامی، هوای ما و جنگل هایمان را دارند!
من، در جایی دیگر، گفته ام که به نظر می‌رسد ایرانیان، به ویژه مقام‌های رسمی، از حدود شصت سال پیش تمایل داشته‌اند که آمار جنگل‌های کشور را بیشتر نشان دهند، و در همان جا اشاره کرده بودم که دادن آمار 12 میلیون هکتار جنگل در غرب کشور، فقط دامن‌زدن به یک توهم است که نتیجه‌ی آن «تلطیف فاجعه» و دور نشان دادن خطر است. امروز، به نظر می رسد که آمار سازی، با استفاده از تاکتیک “تغییر تعریف ها” در خدمت همین “سیاست امن و امان نشان دادن همه چیز” و پنهان کردن بدمدیریتی ها قرار گرفته است؛ قلمداد کردن عرصه هایی با پنج درصد پوشش درختی در زمره ی جنگل، و نادیده گرفتن تنزل شدید کیفیت جنگل ها (تراکم، تنوع، قدیمی بودن درختان، و…) جلوه هایی از این تاکتیک است.