نام « مش صفر» ، برای کوه نوردان ایرانی و خارجی که به منطقه ی علم کوه
آمده و مهمان او شده اند ، یادآور تمامی صفات ممتازی است که مهمان نوازی
ایرانی را تداعی می کند . خوش مشربی و روی باز او ، در مدت نیم قرن در ِ
خانه اش را به روی راهیان علم کوه باز نگه داشته و این خانه را به خاطره ی
جمعی و میراث معنوی کوه نوردی ایران بدل ساخته است .
صفر نقوی به سال ۱۳۰۰ در رودبارک کلاردشت به دنیا آمده است . او در آن
منطقه به کار زغال سازی و کشا ورزی مشغول بود و از سال ۱۳۳۸ با کوه
نوردی آشنا شد . مش صفر ، کوه نوردان ایرانی و خارجی را در خانه می پذیرفت و
خدماتی مانند تهیه ی قاطر برای حمل بار و راهنمایی را بر عهده می گرفت .
درعین حال ، تمام قله های بلند منطقه ، و بعدها کوه های دیگری مانند دماوند
و الوند را نیز صعود کرد . او نخستین فرد ایرانی است که با عنوان رسمی
« راهنما » از سوی فدراسیون کوه نوردی مشغول به کار شد . پیوستگی فعالیت او
در این زمینه ، سبب شده که افرادی از چند نسل کوه نورد را بشناسد و
دفترهای یادبود ، عکس ها و پرچم ها و دیگر یادمان هایی که فراهم آورده به
مجموعه ی باارزشی بدل شود که نشانگر بخش مهمی از سرمایه ی اجتماعی کلاردشت و
کوه نوردی ایران است .
صفر ، در ساخت پناهگاه اولیه ی سرچال به سال ۱۳۴۲ ، و ساخت پناهگاه جدید در
سال ۱۳۵۱ مشارکت موثر داشته است . او هم اکنون کارمند بازنشسته ی سازمان
تربیت بدنی ، و همچنان مهماندار مهربان کوه نوردان است .
مش صفر روز دوشنبه یک خرداد ۱۳۹۱ درگذشت.
مجلس ختم: پنج‌شنبه ۴ خرداد ماه از ساعت ۱۵ الی ۱۷ در مسجد جامع کلاردشت-رودبارک
منبع: ویکی پاکوب