آکادمی کوه نوردی اوج شیراز، توصیه هایی برای سیزده بدر دارد که بد نیست به خاطر بسپریم و به کسانی که با آنان برخورد می کنیم، یادآور شویم:
در طبیعت و محیط های باز پیش از هرکاری کوشش کنید که رازها و رمزها و زیبایی ها و شگفتی های طبیعت را بشناسید و شناخته های خود را با کودکان سهیم شوید.
پدیده های طبیعی در کنار زیبایی ها، شگفتی ها و احساس های خود را دارند. آلوده کردن آب ها، و دشت ها و کوه ها نادیده گرفتن احساس های آن ها است.
اگر گروهی سفر می کنید، بخشی از کار شما می تواند راه انداختن جنبش های زیست محیطی باشد. ما می توانیم طبیعت را آلوده نکنیم، اما مهم تر از آن می توانیم طبیعت آلوده راپاکسازی کنیم. بسیاری زمان ها است که در کنار جاده ها یا گردشگاه ها ایستاده ایم، چشم اندازهای آلوده که محیط های پوشیده از زباله است، ما را آزار می دهد. به راستی ما برای تمیز کردن این محیط ها خیلی کار می توانیم انجام دهیم. اگر هر کسی تنها یک کیسه از این زباله ها را جمع کند چشم انداز گردشگاه های ما دگرگون می شود. البته یادمان باشد، رعایت موارد بهداشتی مانند پوشیدن دستکش یا ماسک در هنگام گردآوری زباله های زیست محیطی الزامی است.
گیاهان جان دارند و مهر و کین ما را حس می کنند. به کودکان خود بیاموزید که گیاهان را نوازش کنند و هرگز به شاخه ها و تن آن ها آسیب نرسانند.
هنگامی که در کنار رودها و دشت ها زیرانداز و سفره پهن می کنید، مراقب رُستنی های زیرپای خود باشید. آن ها بخشی از زندگی و زیبایی های مادرزمین هستند
به کودکان خود یادآوری کنید، جانوران اگر کوچک و ناتوان هستند، باید در پناه ما باشند، اگر نیرومند هستند باید از نزدیکی به آن ها پرهیز کرد. سنگ پرانی به پرندگان ، لگدکوب کردن حشره هایی که روی زمین بار خود می برند، آسیب رساندن به آشیانه های طبیعی جانوران همگی جانور آزاری است و هیچ انسانی با عقل سلیم آن را توصیه نمی کند.
از بلند کردن صدای بلندگوهای پخش کننده هایی که سبب آلودگی صوتی می شوند بپرهیزید. این کار ممکن است آرامش مردم بومی یا مسافران دیگران را به هم بریزد و کودکان خردسال ما را آشفته سازد.
ویادداشت سال گذشته ی ما در همین زمینه:
می توانیم این چند روز تعطیلی آخر نوروز، به ویژه سیزده بدر را به فرصتی برای گفتگو با خانواده، اطرافیان، و غریبه هایی که در جاده ها و باغ ها و بوستان ها می بینیم بدل کنیم.
لطفا از لاک غمگنانه ی زیست محیطی(!) بیرون آیید؛
* در مورد مشکلات زیست محیطی با آشنا و غریبه گفتگو کنید و به جای کلی گویی یا فخر فروشی یا اظهار نا امیدی، راه های ساده ی در دسترس ارایه دهید.
* در هر محیط خارج از خانه که می نشینید، اطراف خود را به شعاع ده متر از زباله ها تمیز کند و این کار را به دیگران هم توصیه کنید.
* به همه بگویید که آتش روشن کردن در طبیعت کاری است زیانمند، و نالازم.
* پلاستیک ها، شیشه، بطری های نوشابه، قوطی های کنسروی را با خودتان به شهر (ترجیحا شهرهای بزرگ) بیاورید؛ قرار دادن آن ها در سطل های زباله ی بین شهری می تواند به معنای رها کردن درطبیعت همان نزدیکی ها باشد! زیرا محل دفن زباله های بسیاری از روستاها و شهرهای کوچک ، دره ها و دشت های همان نزدیک است، و بازیافت کنندگان هم معمولا در نقاط دور از شهرهای بزرگ فعالیت ندارند.