ماجرای طرح تولید فرآورده‌های بذر درخت بلوط واحداث کارخانه در یاسوج طی این پست شرح داده شد و توضیح ماجرا نیز در روزنامه اعتماد درج گردید.بازخورد این خبر موجب شد تا مهندس غیبی ، مدیر کل دفتر امور منابع جنگلی سازمان جنگلها، مراتع وآبخیزداری کشور که متولی جنگلهای خارج از شمال میباشند مباحثی را مطرح و زوایای دیگری از این بی توجهی را روشن سازند.
چرا که بلوط هر سال زادآوری نمی کند و هرچند سال یک بار بذر تولید می کند. واگر همین بذور نیز از سطوح جنگل جمع آوری شود نه تنها زاد آوری بلوط مختل میشود بلکه چرخه غذائی برخی موجودات وابسته به این بذور نیز دچار اختلال میگردد.
مهندس غیبی معتقد است که با احداث چنین کارخانه ای آسیبی که ممکن است ظرف 50 سال به جنگلهای بلوط برسد در عرض 15 سال اتفاق می افتد. ضمن اینکه مسئولان باید بدانند توسعه منابع طبیعی به معنی توسعه اقتصادی، اجتماعی است و پروژه های اشتغال زایی بدون در نظر گرفتن منابع طبیعی در نهایت شکست می خورد. مسئولان این پروژه با این بهانه که مواد اولیه این کارخانه ازخارج وارد می شود نیز نتوانستند سازمان جنگلها را متقاعد کنند زیرا حتی این اقدام نیز منجر به قاچاق بذور بلوط های جنگل های زاگرس به اسم بذور خارجی می شود بنابراین احداث این کارخانه هیچ توجیهی ندارد.
اگر هر کارخانه ای قصد واردات مواد اولیه را از نقاطی دورتر از کارخانه داشته باشد قیمت تمام شده بسیار بیشتر خواهد شد که این خود دلیلی بر عدم امکان واردات بذر بوده واز سوی دیگر وجود واحداث چنین کارخانه ای موجب ایجاد رقابت در جمع آوری غیر رسمی بدر توسط افراد شده که خود بر مشکلات زاد آوری بلوط ها افزوده و به سرعت کاهش بلوط های زاگرس کمک خواهد کرد. و حاصل این بی تدبیری به بهای اشتغال صد نفر چیزی جز نابودی اکوسیستم منحصر بفرد بلوط غرب نخواهد بود.
این در حالی است که در سالهای اخیر و بدلیل وجود مشکلات فراوان در غرب کشور منجمله وجود آفت چوبخوار،خشکسالی، بروز ریزگرد، قطع درختان جهت سوخت، تهیه زغال بلوط ، شخم اراضی و دیگر عوامل روند تخریب این زیست بوم را شدت بخشیده است.بدنبال این مشکلات ، سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور در صدد اجرای پروژه مشترک با سازمان خواربار کشاورزی (فائو) در جهت حفاظت از بلوط ها بوده و اجرای چنین طرح ها و کارخانه ای که موجودیت همین تعداد بلوط را زیر سوال خواهد برد جای تعجب داشته و نشان دهنده عدم هماهنگی دستگاههای اجرائی وزارت کشور و سازمان صنایع با سازمانهای حاکمیتی همچون سازمان جنگلها، مراتع وآبخیزداری میباشد.
اگر فردا روزی بلوط ها از بین رفت و ریزگردها مردمان این دیار را کلافه کرد آنوقت همین کسانی که روزی سنگ ساخت چنین کارخانه ای را به سینه میزدندبدنبال گرفتن اعتبار برای مقابله با ریزگرد و پاشیدن مانچ نفتی برای تثبیت خاک خواهند بود.
امید اینکه سازمان جنگلها، مراتع وآبخیزداری و دفتر امور منابع جنگلی با پیگیری موضوع مانع از ساخت چنین کارخانه ای شده چرا که پس از احداث این کارخانه خواه ناخواه، بذور بلوط بصورت قاچاق هم که شده در اختیار این کارخانه قرار خواهد گرفت.