اینها بخشهایی از صحبتهای استاد عزیز، دکتر حسین آخانی در چهل و دومین گفت و گوی داغ سبز است:
“در کشورما
سالانه 557 دانشجوی کارشناسی ارشد علوم
گیاهی و 481 دانشچوی کارشناسی ارشد علوم جانوری به دانشگاهها وارد می شوند. رشته
های دیگر مرتبط با محیط زیست مانند مهندسی محیط زیست ، آمایش سرزمین، تنوع زیستی،
آلودگی و … سالانه 314 دانشجوی کارشناسی ارشد به داشگاهها راه می یابند. فقط در
دانشگاههای دولتی، سالانه 377 دانشجو در رشته ی جغرافیای طبیعی گرفته می شود. من
اگر فقط بخواهم در مورد علوم گیاهی صحبت کنم، با یک محاسبه سرانگشتی می توان متوجه
شد که در عرض ده سال نزدیک به 6هزار
کارشناس ارشد علوم گیاهی فارغ
التحصیل شده اند. طبق آخرین آماری که وجود دارد، تعداد گونه های گیاهی در ایران
7300 تاست. یعنی اگر دانشجوهای کارشناسی ارشد ما فقط و فقط در مورد یک گونه ی
گیاهی در ایران تخصص کسب کنند، ما در ده سال به ازای هر گونه ی گیاهی کشور، یک
متخصص کامل خواهیم داشت.”
“علی القاعده
من به عنوان یک فرد دانشگاهی بایستی به این موضوع ببالم اما وقتی اعضای فعال هیئت
های علمی در زمینه ی گیاه شناسی را بررسی می کنم می بینم به سختی از انگشتان دست
تجاوز می کنند.
“اگر
بخواهیم این موضوع را ریشه یابی کنیم، بایستی به عملکرد اساتید رجوع نمود. من CV یکی از اعضای هیئت
علمی یکی از مراکز تحقیقاتی – و نه دانشگاه-
را تحلیل کرده ام که خدمتتان ارائه می دهم.”
“وظیفه ی
اصلی یک هیئت علمی مراکز تحقیقاتی در درجه
ی اول طرح و اجرای پروژه های خاص است و تازه راهنمایی دانشجویان، از فعالیتهای
جنبی آنان محسوب می شود. فرد مذکور در عرض ده سال – از 74 تا 84- 109 دانشجوی کارشناسی ارشد و دکتری را راهنمایی
و یا مشاوره داده اند! یعنی به طور متوسط ایشان سالی 10 دانشجو را برای تز ارشد و
یا دکترا کمک کرده و در یک سال خاص، 18
دانشجو را فارغ التحصیل نموده است! من به عنوان یک فرد دانشگاهی تمام وقت که هنوز
پیر نشده ام و توان سفر و فعالیت را دارم و حقیقتا شغل دیگری هم ندارم، به سختی قادرم سالیانه تنها 2 دانشجوی کارشناسی
ارشد و یا دکترا را به اتمام برسانم. چراکه وقتیکه من باید برای سفرهای علمی با
دانشجویان مذکور بگذارم، مدیریتی که در طی پروسه پایان نامه باید داشته باشم،
کارهای آزمایشگاهی آنها را چک کنم، اشکالاتشان را هفتگی و یا حتی روزانه پاسخگو
باشم و بعد، پایان نامه ای که نوشته می شود را یکبار به دقت بخوانم و ویرایش کنم،
باور بفرمایید از عهده ی بیشتر از 2 دانشجو برنمی آیم. حال نمی دانم این همکار
عزیز چگونه می توانند از عهده ی 10 پایان نامه در سال بربیایند!”