بحث مالیات کربن در استرالیا به مرحله حساسی رسیده است و طرح دولت هفته ی آینده به پارلمان این کشور می رود. این هفته دو گزارش توسط دو کمیته ی مجلس این کشور در مورد پیامدهای وضع مالیات کربن بر اقتصاد استرالیا منتشر شد، یک گزارش با مدیریت حزب حاکم و یک گزارش با مدیریت اپوزیسیون و جالب اینجا است که دو گزارش به نتایج کاملا مخالفی رسیده اند.
گزارش حزب حاکم بر این باور است که وضع مالیات انتشار به نفع اقتصاد استرالیا است و مدل سازی های انجام شده توسط خزانه داری این کشور منطقی است. از طرفی این مالیات زمینه ی کاهش انتشار را در سطح صنایع این کشور فراهم می کند.
در سوی دیگر گزارش اپوزیسیون بر این عقیده است که وضع مالیات باعث انتقال انتشار به خارج از مرزهای این کشور شده و خسارت سنگینی را در دهه های پیش رو بر اقتصاد استرالیا وارد می کند.
اینکه چطور دو گزارش برای یک کشور با مفروضات تقریبا مشابه به چنین نتایج متفاوتی رسیده اند، چیزی است که به نظر تنها ریشه در تفاوت های دو سوی سیاست در استرالیا دارد. تفاوت هایی که بیش از آنکه ریشه در دغدغه های محیط زیستی و اقلیمی داشته باشد، تلاشی برای کسب رضایت رای دهندگان در انتخابات و کسب یا حفظ قدرت است.
از محیط زیست، قدرت و سیاست گفتم، دکتر ناصر کرمی روی صفحه ی فیس بوک و به طور همزمان وبلاگش تزی را با عنوان آنارشیسم آبی در قالب یادداشت های کوتاه منتشر کرده است که در واقع قرار است به صورت یک کتاب منتشر شود (یا شاید تا الان شده باشد). اگر اشتباه نکنم قرار است 300 یادداشت ارائه شود که در حال حاضر بیست تایی طرح شده است. حسن وبلاگ این است که فیلتر نیست و مزیت فیس بوک در کامنت هایی است که در ذیل مطالب رد و بدل می شود.
در مورد محتوای آنارشیسم آبی توضیح نمی دهم و توصیه می کنم خودتان نگاهی بیندازید اما فکر می کنم در بخش هایی از یادداشت های دکتر کرمی خبری را که اینجا از استرالیا نقل کردم به خاطر بیاورید.
اصل خبر استرالیا اینجا است.