هربار که به پیاده
روی در پارک نزدیک منزلمان می روم او را می بینم اول صبح می آید گربه های پارک
منتظرند تا او بیاید و دوره اش کنند، او هرکدام را به نام می خواند و برایشان
غذا می ریزد ……امروز هم آمده در یک روز جمعه سرد زمستانی و گربه ها منتظرتر از
همیشه به استقبال او می روند….. وقتی بانوی مهربان پارک را می بینم با خود می
اندیشم چقدر شهر ما با حضور افرادی چون او زیباتر و انسانی تر
است! چه خوب است که در میان هیاهو و زندگی
پرمشغله ی امروز ما، هنوز انسانهای دلسوزی یافت می شوند که به فکر غذای گربه
ها و فراهم کردن پناهگاه امنی برای
پرندگان شهرمان هستند؟ براستی چقدر دیدن این تصاویر در شهر خاکستری و بی روح ما امیدبخش است و شادی
آفرین.
«چه
سعادتي است وقتي كه برف مي بارد دانستن اين كه تن پرنده ها گرم است*»
*بیژن جلالی