دو روز پیش، در صفحه فیسبوکم، ضمن اشاره به مشکلاتی که گریبانگیر حیات وحش ایران است از اهالی فیسبوکستان فارسی و دوستداران محیط زیست دعوت کرده بودم که از خانم دکتر ابتکار و آقای دکتر ظریف بپرسند که دلیل صدور مجوز شکار برای شکارچیان خارجی چیست.
انتشار این مطلب در صفحات گوناگون سبب شد که سرکار خانم دکتر ابتکار در آخرین پست فیسبوکی خود توضیحاتی در خصوص وضعیت محیط بانان، مناطق حفاظت شده و صدور پروانه های شکار ارائه کنند.
ضمن قدردانی از دوستانی که در این فراخوان مشارکت داشتند باید تشکر ویژه ای از سرکار خانم ابتکار داشت که خود را ملزم به پاسخگویی به نگرانی های شهروندان ایرانی در خصوص مشکلات محیط زیست ایران می دانند.
پاسخ خانم دکتر ابتکار:
دوستانی در مورد مجوز شکار سوالاتی داشتند که به جا میباشد.لازم است عرض کنم بنده شخصا هیچ اعتقاد و علاقهای به شکار ندارم و این اختیار سنتی سازمان را تا حد زیادی با وظیفه ذاتی حفظ تنوع زیستی در تضاد میدانم. در مورد امسال هم سازمان جلساتی را با حضور کارشناسان و شکارچیان قبل از امدن بند ه برگزار کرده بود .بر اساس نظر کارشناسان میزان تخلفات شکار در سالی که پروانه صادر نشده بالاتر است، انها معتقدند عدم صدور هیچ پروانه ای فقط به ضرر منطقه است چون شکار چی قانونی محدود متخلفان متعدد را فراری و به امنیت کمک میکند.تعداد محیط بانان سازمان نسبت به عرصه کم است و متاسفانه تعداد بیشماری سلاح غیر مجاز .در قانون برنامه ۴ تصویب کردیم که این مسله ساماندهی شود ولی دولت بعد اجرا نکرد و وضعیت بدتر شد.امسال هم که ظاهرا تعهدی ایجاد شده بود ولی با مخالفت من تعداد خیلی کم شد، و شرط گذاشتیم که باید پروانه با مشارکت جوامع محلی صادر شود تا انها هم سهیم باشند و در حفاظت کمک کنند. علاوه بر ان در برخی استانها میزان صفر و در بقیه شاید به اندازه انگشتان یک دست وانهم با تعیین گونه محدود ، سن و جنس و زمان محدود. ضمنا طرحی را اغاز کردم که از بازرسین افتخاری برای بازدید ادواری از منطق و کمک به محیط بانان استفاده میکنیم این افراد از شخصیتهای ملی، پزشکان،و مدیران سابق سازمان هستند. من شکارچیانی را میشناسم که امروز بابت مشکلات و کاهش حیات وحش شکار را کنار گذاشته اماده همکاری هستند.در هر صورت شکار خارجی هم تابع همین ضوابط است واصلا تفاوتی ندارد. امیدوارم بتوانیم هر چه سریعتر برنامه ای برای مهار شکار غیر مجاز و افزایش ضریب امنیت منطق با کمک مردم محلی و تشکلها و بازرسین افتخاری ترتیب دهیم. در هر صورت کاهش حیات وحش ایران طی سالهای اخیر عوامل گوناگونی دارد که نیاز به یک تلاش جمعی و ملی دارد و از عهده یک سازمان به تنهایی بر نمی اید.