دیوارههای بلند کشور یکی از برنامههای
انجمن کوهنوردان بود و شاید هنوز هم
باشد!
اولین بار
پس از برگزاری دوره آموزش دیوارهنوردی
در پل خواب در سال ۱۳۸۶
بود
که معرفی دیگر جاذبههای سنگنوردی
و دیوارهنوردی کشور در دستور کار
انجمن قرار گرفت.
«هر
سال، یک دیواره»
در آن زمان
فراخوانی بر روی سایت انجمن قرار داده
شد و از همگان درخواست کردیم تا سایتهای
سنگنوردی و دیوارهنوردی شهر و دیار
خود و یا محلهایی را که در جایجای
کشور شناسایی کردهاند، به انجمن معرفی
کنند تا برنامهی اجرایی برای شناسایی
آنها تدوین شود.
در
همان زمان برنامهای با عنوان «هر
سال، یک دیواره»
در
دستور کار اجرایی هیأت مدیره انجمن
قرار گرفت با این هدف که هر سال یکی از
دیوارههای کشور موضوع کار، شناسایی
و گشایش مسیر قرار گیرد.
جشنواره گشایش مسیر – دیواره سنگسرسل
پس از آن
در سال ۱۳۸۷
و
براساس تفاهم نامهی همکاری سهسویه
(انجمن
کوهنوردان ایران، GHM
و
بخش فرهنگی سفارت فرانسه)
موضوع
«هر
سال، یک دیواره»
پیگیری
و جشنوارهی گشایش مسیر در سنگسر
(سمنان)
با حضور تعدادی از بهترین دیوارهنوردان کشور و همچنین فرانسوا برنار و آنتوان کیرول از کشور فرانسه (و از اعضای GHM) به
اجرا در آمد.
دیواره یافته
پس از
جشنوارهی بیستون یک، کار بر روی دیوارهی
یافته جذاب تر از بقیه خودنمایی میکرد،
در حین برگزاری جشنوارهی بیستون یک، دو نفر
از اعضای دفتر نمایندگی انجمن در
خرمآباد به بیستون آمدند و در
کاروانسرا مذاکرهای داشتیم و از
علاقهی آن ها به برگزاری رویدادی مشابه
در پای دیوارهی یافته نیز آگاه شدیم.
پیگیری
کار جشنوارهی یافته از یک سو با اعضای
انجمن در لرستان و از سوی دیگر با ابراهیم
نوتاش ادامه یافت.
در اردیبهشت ۱۳۹۱، من
و عباس محمدی که مشترکاً پیگیر برگزاری
این جشنواره بودیم به خرمآباد و یافته
سفر کردیم، صحبت کردیم، قول و قرار
گذاشتیم و هفته دوم یا سوم اردیبهشت
سال ۱۳۹۲
را
برای برگزاری تعیین کردیم.
با تاسف، به دلیل
تعلیق انجمن، تا بهمن ماه سال ۹۱
نتوانستیم
پیگیر جدی برگزاری این رویداد باشیم.
از
نظر زمانی در مضیقه بودیم اما با توجه
به شرایط آب و هوایی در خرمآباد، امکان
به عقب انداختن رویداد، وجود نداشت.
یا
باید در اردیبهشت ۹۲
اجرا
می شد و یا به سال دیگری موکول می شد.
رایزنی و تدارک رویداد
پس از رفع تعلیق انجمن و با توجه به تاکید مسئولان فدراسیون کوهنوردی مبنی بر امکان همکاری مشترک، اولین بار
در یک صحبت کوتاه در جریان برگزاری
همایش هیمالیا نوردی فدراسیون کوهنوردی (اسفند ۱۳۹۱) ،
عباس محمدی با محمود شعاعی در این مورد
صحبت کرد و قول مساعد برای همکاری گرفت.
پیش
از آن در دی و بهمن ۹۱
و
برای برگزاری ششمین جشنوارهی زمستانی خور
توانستیم همکاری بسیار موثری با هیأت
کوهنوردی استان البرز و اداره ورزش
کرج انجام دهیم و کمک ها و همفکری
آنها در اجرای کمنظیر این جشنواره،
بسیار تاثیرگذار بود و
بنابراین منطقی بود که این همکاری دوباره شکل بگیرد.
در جلسهی مشترکی در فدراسیون
کوهنوردی، من و عباس محمدی از انجمن و
مهدی داورپور و هادی صابری از فدراسیون
نشستیم و در مورد چگونه برگزار کردن
این رویداد همفکری کردیم و فدراسیون
قول همکاری و مساعدت داد.
کارهای
اجرایی از جمله تدارک محل اسکان، خورد
و خوراک و جابهجایی، در کنار طراحی
برنامههای جانبی مانند بازدید از
جاذبههای گردشگری منطقه و معرفی
جلوههای فرهنگی استان لرستان به خوبی
پیش میرفت.
دعوت
از خارجیان هم به کمک ابراهیم نوتاش و
از طریق GHM
و
فدراسیون باشگاههای کوهنوردی فرانسه
و همینطور ارتباطهای شخصی ما در
جریان بود.
در سفر بعدی با عباس و محمد تقی بهرهور به خرمآباد و یافته – فروردین ۱۳۹۲ – آخرین نکتهها بررسی شد، زمان مورد نیاز برای جابجایی از محل خوابگاه بسیار مناسبی که تدارک شده بود تا پای دیواره و برعکس اندازهگیری شد، غذا، آب، امنیت و هر چیز دیگری که میتوانست در اجرای این برنامه نقش داشته باشد بررسی کردیم و امیدوارانه به تهران بازگشتیم. در جلسهای که در این سفر در پای دیوار یافته داشتیم آرش قیاسیان، سرپرست هیات کوهنوردی استان لرستان هم حضور داشت و این البته همان چیزی بود که ما میخواستیم؛ که برنامه با مشارکت انجمن و فدراسیون کوهنوردی انجام گیرد. آرش قیاسیان یکی از دو مسئول کمیتهی فنی این جشنواره بود و اعلام آمادگی او و هیات لرستان امکان مشارکت دیگر کوهنوردان و دیوارهنوردان استان لرستان را هم فراهم میساخت.
لغو رویداد
در
حالی که ظاهراً همه چیز به خوبی پیش می
رفت، جز آنکه تعداد خارجیان کمتر از
آنی باشد که انتظار داریم، در هفته سوم
فروردین ۹۲، اعضای
انجمن در خرمآباد پیامی از ادارهی ورزش و جوانان خرمآباد دریافت کردند مبنی بر لزوم دریافت مجوز شورای برونمرزی برای خارحیان شرکت کننده در جشنواره، عجیب و غیرعادی بود چون تا بهحال این مجوز را تنها ورزشکاران ایرانی برای سفرهای خارجی خود درخواست میکردند. به آنها گفتیم که اشتباهی پیش آمده است و به سرعت با هادی صابری صحبت کردیم و او هم نظر مارا تاببد کرد، چند روزی پس از آن، دوستان ما در خرمآباد هشداری از یکی از نهادها دریافت کردند که توصیه به لغو رویداد
میکرد. رایزنیهای ما و نامهنگاری فدراسیون
کوهنوردی هم کاری برای بی اثر کردن
این هشدار از پیش نبرد و سرانجام تصمیم
گرفتیم که رویداد را لغو کنیم.در هیچیک
از سفرهایی که به یافته داشتیم و همین طور
براساس گفتههای دوستان دیگر، هرگز فضای
امنیتی در کوه یافته حاکم نبوده است و
بنابراین دریافت چنین هشداری کمی نامنتظر
بود، تنها دغدغهی ما تعیین محل لانهگذاری
پرندگان و غیرقابل صعود خواندن آن مسیرها
و نیز چگونه آب و غذا رساندن به آنهایی
بود که میخواستند شب را روی دیوار بمانند.
پس از اعلام
خبر لغو رویداد، عدهای به گمانهزنی
پرداختند و حتی با اطمینان گفتند که
فدراسیون کوهنوردی مانع برگزاری این
رویداد شده است، این موضوع در یکی از
وبلاگهای کوهنوردی هم با لحنی طنزآلود
مطرح شد، باید اعلام کنم که به عنوان
مسئول انجمن و یکی از مسئولان برگزاری
رویداد، در جلسههای حضوری و در تماسهای
تلفنی و در نامهنگاریهایی که فدراسیون
به درخواست ما انجام داد، کوچکترین
نشانهای از عدم تمایل به همکاری و یا
کارشکنی ندیدیم.
در پایان این مقاله جا دارد تا از همهی کسانی که برای اجرای این رویداد تلاش کردند سپاسگزاری کنیم، از دوستان و اعضای انجمن در خرمآباد، از اعضای هیات مدیره انجمن و مسئول فنی، محمد بهرهور، از ابراهیم نوتاش، از عباس محمدی و از مسئولان فدراسیون کوهنوردی.
بخش بعدی این گزارش، پلان ۲ یا برنامهی جایگزین در همین وبلاگ.