یوزپلنگ آسیایی در ایران همواره موضوع بحث و جدل، رقابت، پنهان‌کاری و حتی انکار واقعیت بوده است. چه آن زمان که سه توله یوز را چوپانی در بهار ۱۳۸۲ در بافق یزد آتش زد و رییس اسبق سازمان محیط زیست این خبر را در نخستین مواجهه با خبرنگاری تکذیب کرد. چه وقتی که جانشین او در دولت دهم دو سال پیش گفت کارشناسان بین‌المللی در ارزیابی خود اعلام کرده‌اند پروژه یوزپلنگ آسیایی موفق‌ترین پروژه حفاظتی دنیاست و چه امروز که جمعیت یوزها در ایران سوژه داغ محافل زیست‌محیطی و حتی غیرزیست‌محیطی است.
دور جدید مناقشه‌ها و اظهارنظرهای گاه متناقض درباره جمعیت این گربه در حال انقراض پس ازسخنرانی محمد محمدی‌زاده، رییس سازمان محیط‌زیست در مهرماه سال‌جاری آغاز شد. او در جریان یازدهمین اجلاس متعاهدین کنوانسیون تنوع زیستی در حیدرآباد هند گفت بر پایه مطالعات جدید، حداقل ۵۰ یوز در ایران زندگی می‌کنند. طی یازده سال گذشته این نخستین بار بود که بالاترین مقام محیط‌زیست کشور چنین رقمی را اعلام می‌کرد. پیش‌تر، کارشناسان از وجود ۷۰ تا ۱۲۲ قلاده یوزپلنگ خبر می‌دادند. تخمینی که مبنای آن به ۱۳ سال پیش و پایان‌نامه کارشناسی یک دانشجوی رشته محیط‌زیست باز می‌گردد. در سال‌های اخیر کمتر اشاره‌ای به پایان‌نامه‌ای شده که تدوین‌گرش این روزها مدیریت پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی را به عهده دارد.
با بالا گرفتن بحث‌ها درباره جمعیت یوز در