ساختار بادشكن
بطور كلي بادشكن ها به دو نوع زنده و غير
زنده تقسيم مي شوند كه ساختار هر يك به هدف مورد نظر بستگي دارد. بطور مثال بادشكن
هاي اطراف مزارع عمدتا از درختان تشكيل شده كه به همين دليل در بيشتر منابع از
آنها با نام كمربند درختي يا جنگلي[1] ياد مي شود. بسته به نوع اقليم و ساير
پارامترهاي محيطي، نوع گونه هاي مورد استفاده نيز تفاوت مي كند. ساختار بادشكن ها
از نظر تراكم به سه نوع متراكم[2] نفوذ
پذير[3] و
نيمه متراكم[4]
تقسيم مي شوند. به عقيده نگلي بادشكنهايي كه نفوذ پذيري آنها بين 15
تا 20 درصد است متراكم و آنهائي كه بيش از 45 درصد نفوذ پذيرند، غيرمتراكم ناميده
مي
شود. بادشكنهاي نيمه متراكم در حدفاصل بين اين دو نوع بادشكن قرار دارند.
با توجه به هدف و كاربرد بادشكن، در مناطق مختلف از انواع بادشكن استفاده مي شود.
مثلا براي جلوگيري از حركت ماسه ها و تپه هاي ماسه اي در مقابل بادهاي شديد، و يا
به منظور توزيع همگن تر ريزش برف در پناه بادشكن، نوع نفوذ پذير كارايي بيشتري
داشته حال آنكه براي حفاظت خطوط راه آهن، بزرگراهها، و مناطقي كه بايد شديدا تحت
حفاظت و كنترل قرار گيرند بادشكن هاي متراكم كاربرد بيشتري دارد.
در بادشكن قابل نفوذ كه طبیعتاٌ از
تراکم
کمتری نسبت به بادشکن متراکم برخوردار است قسمتي ازجريان باد از فضاي
بين
بادشكن ها عبور مينمايد و قسمت ديگر آن نيز به سمت بالاي بادشكن
منحرف
ميشود. بعلت اينكه جريان باد تقسيم ميشود بنابراين منطقه اي با
جريان
باد كم سرعت در پشت بادشكن بوجود ميآيد كه طول اين ناحيه به ساختمان
و
ارتفاع بادشكن بستگي دارد. نمونه اي از بادشكن هاي نفوذ پذير زنده و
غير زنده بلند و كوتاه در تصاوير زير ديده مي شود.
در يك بادشكن غيرقابل نفوذ يا متراكم تمامي جريان باد به
طرف بالاي بادشكن منحرف ميشود و منطقه اي با سرعت بسيار كم باد در فاصله كوتاهي بعد از بادشكن ايجاد ميگردد.
چون هيچگونه بادي از
درون بادشكن نفوذ نمي نمايد، بنابراين فشار هوا در پشت بادشكن نسبت به جلو و بالاي
بادشکن كمتر است. اختلاف فشار بين دولایه هوا در بالا و پائین بادشکن باعث پديد آمدن يك جريان متلاطم در پشت بادشكن
ميگردد كه منجر به
كاهش طول منطقه محافظت شده ميگردد. نمونه اي از بادشكن هاي متراكم زنده و غير
زنده بلند و كوتاه در زير نشان داده شده است.