در این بخش به چگونگی شکل‌گیری این جشنواره و در بخش بعد به تشریح دیدگاه انجمن در باره‌ی بیستون و رویدادهای مشابه می‌پردازم.
بخش یک – پا گرفتن فکر جشنواره بیستون
انجمن کوهنوردان ایران از سال ۱۳۸۶ با هدف معرفی معيارهای
كوه نوردی عالی و
آشنا سازی كوه‌نوردان ايرانی با كوه‌نوردان برجسته‌ای كه در “كلاس” جهانی
فعاليت می كنند، ارتباط هايی را با سازمان GHM برقرار كرد. ابراهیم نوتاش،
کوه‌نورد پیش‌کسوت (عضو باشگاه کوهنوردان آرش و عضو انجمن) ماموریت
برقراری این ارتباط و انجام هم‌آهنگی‌ها را به‌عهده گرفت.
سازمان GHM (گروه کوه‌های بلند) در فرانسه مستقر است. این سازمان از
كوه‌نوردان برجسته‌ی سراسر جهان عضو می‌پذيرد و می‌توان گفت كه به نوعی،
ارايه دهنده‌ي معيارهای كوه‌نوردی “شاخص” است.
در آبان ۱۳۸۷ و آذر ۱۳۸۸ انجمن كوه نوردان در “پل خواب” و سنگسر سمنان، ميزبان
چند نفر از اعضاي اين سازمان بود و دوره هايي را برای شماری از سنگ نوردان
ايرانی برگزار كرد. پس از پایان اردوی سنگسر در آذر ۱۳۸۸، فرانسوا برنار و آنتوان
كايرول (كوه نوردان فرانسوی عضو GHM) اظهار علاقه کردند که سفری به کرمانشاه و بازدیدی از دیواره‌ی بیستون داشته باشند.
با
هم‌آهنگی انجام شده درانجمن محمد تقی بهره‌ور، محمد حاج‌ابوالفتح و حسین
هیزم‌کار به‌همراه آنتوان و بن به بیستون رفتند. روز بعد فرنوش رییسی، علی
کریمی و حسن گرامی هم به جمع آنها پیوستند و در طول این سفر مسیرهای مختلفی
را – اکثرا در کرده‌های سه نفره – صعود کردند.
در حریان
این سفر، فکر فراهم آوردن امکانی برای معرفی این دیواره (بیستون) توسط
دوستان فرانسوی و ایرانی مطرح و در مورد آن صحبت شد و قرار شد که بن
(فرانسوا برنار) پس از بازگشت به فرانسه در این مورد با ابراهیم نوتاش و
GHM صحبت کند. بنابراین فکر برگزاری “جشنواره ی بين المللی سنگ
نوردی بيستون” در جریان این سفر و به‌این شکل پا گرفت.
بخش دو – دعوت کردن از فدراسیون کوهنوردی برای هم‌کاری
شب ۳۱ دسامبر ۲۰۰۹
تعدادی
از اعضای انجمن برای گذراندن یک دوره‌ی آموزشی و نیز حضور در فستیوال یخ
در اکرن به فرانسه سفر کرده بودیم و آن شب (شب سال نو میلادی) همراه ابراهیم نوتاش بودیم. در حین صحبت‌ها آقای نوتاش نظر ما را در مورد مشارکت
دادن فدراسیون کوهنوردی در برگزاری رویداد بیستون پرسید و همگی موافق
بودیم و قرار شد تماس با فدراسیون و هم‌آهنگی‌ها را ابراهیم نوتاش انجام
دهد.
در این جمع عباس ثابتیان، فرنوش رییسی، محمد حاج
ابوالفتح، افشین یوسفی، مصطفی شکرآبی، عباس محمدی، محمد اسماعیل صبوری و
ابراهیم نوتاش حضور داشتند.
پس از آن در
اردیبهشت ۱۳۸۸ هنگامی که ابراهیم نوتاش به ایران سفر کرد، اولین جلسه‌ی
هماهنگی در دفتر انجمن تشکیل شد و رضا زارعی از سوی فدراسیون در این جلسه
حضور یافت. چند روز بعد و در ادامه‌ی کار، سفر به کرمانشاه و گفتگو با
مسئولان هیات کوهنوردی آن شهر انجام شد و زمانی که همه چیز ظاهرا درست بود
پیامکی هم از حسین رضایی مسئول روابط عمومی فدراسیون دریافت کردم که “لطفا کار اطلاع‌رسانی با هماهنگی دو طرف انجام شود”. برداشت ما هم از این پیامک در ابتدا همین بود یعنی که همه‌ی کارها با هماهنگی و اطلاع انجمن و فدراسیون انجام خواهد شد.
بخش سه – چی؟؟ کی؟؟ کِی؟؟ کجا؟؟
با
نزدیک شدن به زمان جشنواره، شاهد انتشار مصاحبه‌ها و اظهار نظرهایی بودیم
که در آنها اولین بار رضا شهلایی و سپس رضا زارعی (نماینده‌ی فدراسیون در
جشنواره) و محمود شعاعی (رییس فدراسیون کوهنوردی) درباره‌ی جشنواره‌ی
بیستون صحبت کردند و وجه مشترک همه‌ی این مصاحبه‌ها و اظهارنظرها بایکوت
خبری و حذف نام انجمن کوهنوردان بود که البته مورد اعتراض ما بود.
به‌دنبال آن فرم ثبت‌نام شرکت کنندگان در جشنواره هم بدون هماهنگی با انجمن منتشر شد که با اعتراض بی‌نتیجه‌ی ما همراه بود.
پاشنه‌ی آشیل انجمن
در
مرحله‌ی بعد فدراسیون کوهنوردی از طریق آقای نوتاش برای حضور ما در
برگزاری جشنواره شرط‌هایی می‌گذاشت که مثلا انجمن باید بخشی از مخارج
اجرایی را تقبل کند! «پاشنه‌ی آشیل انجمن!»
واقعیت این بود که این درخواست‌ها با هدف از میدان خارج کردن انجمن مطرح می‌شد چون:
یک – مشارکت مالی فدراسیون یعنی چه؟
یعنی اینکه سازمان تربیت بدنی آن زمان و یا وزارت ورزش فعلی، استانداری کرمانشاه و یا هلال احمر استان کرمانشاه و یا سازمان میراث فرهنگی و گردشگری
بودجه‌هایی را برای این‌کار اختصاص بدهند و یا حتی فدراسیون کوهنوردی از
بودجه‌ی خود مبلغی بپردازد. دقت کنید که تمام منابع فوق‌الذکر از بودجه‌ی
عمومی کشور هزینه می‌کنند و این یعنی:
من، تو، او، ما، شما،
ایشان در تهران، کرمانشاه و تا دورترین جای ایران، از کرانه‌های دریای خزر
تا سواحل خلیج فارس از جیب خود پول دادیم تا جشنواره‌ی بیستون برگزار شود.
(که البته روش مورد علاقه‌ی انجمن کوهنوردان نبود)
دو – مشارکت مالی انجمن کوهنوردان یعنی چه؟
یعنی
بر اساس درخواست فدراسیون، برای وارد کردن ما در بازی بیستون مبلغی حدود ۱۰
میلیون تومان از صندوق انجمن پرداخت شود که به یک «داستان ورزشی – مالی – تخیلی» می‌ماند
چون انجمن تنها با حق عضویت و کمک‌های مالی اعضا و دوست‌داران خود بر سر پا
است و دارای هیچ منبع درآمد دیگری نیست.
فدراسیون در تلاش بود تا با ضربه زدن از همین ناحیه که پاشنه‌ی آشیل انجمن بود، بازی را در انحصار خود درآورد.
ما
به این روش فدراسیون هم معترض بودیم تا اینکه در روزهای آخر به‌ناگاه
لوگوی انجمن از پوستر بیستون حذف شد، این کار با اعتراض جدی و شدید انجمن
مواجه شد و کم‌تر از ۲ ساعت از اعتراض ما نگذشت که لوگوی انجمن بار دیگر در
پوستر دیده شد!
در زمان برگزاری جشنواره هم در واقع من و
عباس محمدی تنها با پادرمیانی ابراهیم نوتاش توانستیم به بیستون بیاییم و
یکی دو بار هم قدمی در محوطه کاروان‌سرا بزنیم.!
دیدگاه انجمن