می شود از کاستی‌ها بی‌هیچ ملاحظه‌ای حرف زد اما چونان که بتوان هماره دوست بود؟
جایی هست که بتوان در آن پیاله‌ای چای نوشید و بی تعارف حرف‌های یکدیگر را شنید؟
و در یک کلام :
می شود خاطرات را از دنیای مجازی بیرون کشید و به دنیای واقعی هم کشاند؟
آری، می‌شود
“کافه محمد تهرانی”
“آخرین پنجشنبه دی ماه ساعت چهار بعد از ظهر در کافه کوه”
لیلی رهنما در وبلاگ مکث : http://www.maakss.blogfa.com