امروز هنگامي كه تمامي نگاه ها به سمت آلودگي هوا معطوف شده و همه متخصصين و حتي شهروندان درباره تاثيرات منفي آن نگران هستند و از طرفي در مورد منابع آن هر روز شاهد متهم شدن ارگان يا نهادي هستيم، معضل آلودگي صوتي به صورت كاملا چراغ خاموش سلامتي ميليونها ايراني به خصوص كلان شهرها را با خطرات جدي تهديد مي كند.
هزاران شهروند روزانه در كنار معضل آلودگي صوتي زندگي مي كنند و نمي دانند كه اين آلودگي مي تواند در دراز مدت سبب افت شنوايي شود كه با بالا رفتن سن اين افت شنوايي تبديل به از دست دادن قدرت شنوايي خواهد شد.
از سوي ديگر آلودگي صوتي مي تواند سبب بروز حساسيت هاي عصبي، شوك عصبي، گرفتگي عضلاني و متاسفانه رفتارهاي خشن شود كه همين امر زنگ هشداري جدي براي تمامي ما به حساب مي آيد. آلودگي صوتي جدي ترين مشكل زيست محيطي كلان شهرهاي ايران به ويژه تهران است كه متاسفانه طي ساليان اخير كه با رشد افسار گسيخته جمعيت و ورود وسايل نقليه موتوري خارج از حد ظرفيت شهر روبرو بوده ايم، ناديده گرفته شده است و يا آنچنان كه سزاوار بوده به آن پرداخته نشده است.
شوربختانه رشد جمعيت، ازدياد وسايل نقليه موتوري، افزايش صنايع و همچنين پروژه هاي كلاني كه در پايتخت صورت گرفته و يا در حال انجام است در كنار زندگي تمام ماشيني كه ما ايرانيها خواسته يا ناخواسته آن را انتخاب كرده ايم، زيستن ما را بحراني تر از گذشته كرده است.بر اساس تحقيقات به عمل آمده حد مجاز استاندارد آلودگي صوتي در اماكن عمومي بايد كمتر از 70 دسي بل باشد و در مراكز خريد كه در كانون شهرها واقع شده اند بايد در روز 60 و در شب 50 دسي بل باشند.
ما در طول روز با تردد بي شمار خودروها روبرو هستيم و كارگاه ها و پروژه هايي همچون ساخت زير گذر و رو گذر و…در حال انجام است كه به همين دليل شاهد افزايش آلودگي صوتي هستيم؛ اين در حالي است كه در روز و در كنار مناطق مسكوني، آسايشگاهها و به ويژه بيمارستانها بايد حد انتشار آلودگي صوتي بين 30 تا 40 دسي بل باشد كه اين ميزان بايد در طول شب نيز رعايت و حتي كاهش يابد.
در شهري مثل تهران كه اقليم خاصي دارد معضل آلودگي صوتي از دو جهت قابل بررسي است؛ از لحاظ طبيعي ما شاهد شيب 10 درصد از شمال به جنوب هستيم كه همين شيب تند سبب توليد آلودگي صوتي از طريق وسايل نقليه مي شود.از لحاظ اجتماعي نيز همانطور گفته شد جمعيت، وسايل نقليه، كارگاه ها و صنايع، فرودگاه و طرح هاي نوسازي و …مي تواند آلودگي صوتي تهران را تشديد كند. بر همين اساس در مركز شهر تهران و همچنين جنوب اين شهر ميزان آلودگي صوتي بسيار شديد است و در ساير نواحي به ويژه بزرگراهها آلودگي صوتي بيش از حد مجاز است.
يكي از مقصران اصلي توليد آلودگي صوتي در تهران كه سهم آن نزديك به 50 درصد بر آورد شده است موتورسيكلتها هستند كه متاسفانه با توليد آلودگي نزديك به 100 دسي بل « آلودگي شديد صوتي » را به شهروندان تحميل مي كنند و اين در حالي است كه اكنون بيش از 3 ميليون موتورسيكلت در تهران وجود دارد كه بايد از سوي متوليان امر براي كنترل اين وسايل اقدام راهبردي صورت بگيرد.
از طرفي در شهري همچون تهران كه در طول سال پروژه هاي كلان بسياري شروع به فعاليت مي كنند بايد واحدهاي HSE خود را فعالتر تر گذشته كنند؛ زيرا بر اساس قانون ايمني شغلي هم كارفرما و هم كارگر وظيفه دارند آلودگي صوتي را در حد استاندارد نگه دارند و گر نه بايد جريمه شوند.
با توجه به شرايطي كه گفته شد ما مي توانيم به وسيله يك برنامه جامع راهبردي و كاملا مهندسي شده آلودگي صدا را كاهش دهيم؛ اين برنامه جامع بدون ترديد سه ضلع دارد؛ دولت، شهرداري و مردم ! اين سه ضلع در كنار يكديگر مي توانند آرامش را به شهر هديه كنند؛ كم كاري و يا عدم همكاري هر يك از اين سه ضلع مي تواند برنامه را كاملا تغيير دهد؛ در حقيقت براي حل تمام مشكلات محيط زيست وطن نيازمند يازي همگاني هستيم…
از طرفي افزايش سرانه فضاي سبز و كاشت درختان سوزني برگ در كنار بزرگراهها و مراكز خريد، نصب ديواره هاي جاذب صوت در كنار مناطق پر تردد، برنامه اصولي براي كنترل ترافيك به خصوص ماشين آلات سنگين و موتورسيكلتها در كنار سياست هاي تشويقي براي بالا رفتن سطح آگاهي هاي جامعه مي تواند تا حدودي ما را گزند آسيب هاي آلودگي صوتي در امان نگه دارد.
…
در همين ارتباط ؛
وقتي « آلودگي صوتي » پاس كاري مي شود !
آلودگي صوتي، زاگرس را تهديد مي كند