“عدم حضور کسانی که در یک سال گذشته حق عضویت نپرداخته‌اند ، مجمع را از رسمیت نمی‌اندازد . “
جمله‌ی بالا از نظر انجمن تاکید بر این نکته بوده است که تنها حضور کسانی که در یک‌سال گذشته حق عضویت پرداخته‌اند قادر است به مجمع عمومی رسمیت بدهد.
در مورد این بند از اساس‌نامه‌ی انجمن؛ که رسمیت مجمع با حضور پست‌کم نصف + یک نفر از اعضا تامین می‌شود، دیدگاه‌های مختلفی وجود داشته است از جمله اینکه:
الف: رسمیت با هر تعداد
مجمع در زمان اعلام شده و با هر تعداد از حاضران رسمیت خواهد داشت. این روش در تعدادی از سازمان‌های کوه‌نوردی رایج است از جمله در انجمن کوه‌نوردی بریتانیا BMC .
برتری این روش در اینجاست که تمام تلاش برای حضور اعضا و بهره‌گیری از رای و نظر آنها در یک تاریخ مشخص و به‌صورت متمرکز انجام می‌شود و تحربه هم نشان می‌دهد که معمولا بیشترین مشارکت اعضا در همین روش امکان پذیر است. امروزه تعدادی از سازمان‌های کوه‌نوردی از اینترنت هم برای رای گیری «برخط یا on line» استفاده می‌کنند.
ب:رسمیت با تعداد مشخص
در این روش رسمیت جلسه‌ی مجمع با حضور تعداد معینی از اعضا تامین می‌شود که در مورد انجمن کوه‌نوردان تصف + یک است. ایراد اصلی این روش، دشواری گردآمدن چند ده یا چند صد نفر از گوشه و کنار کشور بزرگی مانند ایران است. این ایراد را پیش از این با وزارت کشور مطرح کرده‌ایم اما نظر آنها همین اساس‌نامه‌ای است که حضور دصف + یک را ضروری می‌داند. تجربه هم‌چنین نشان داده است که بیشترین حضور اعضا معمولن در نشست اول است و برگزاری مجمع در دور دوم که با هر تعدادی رسمیت خواهد داشت، تقریبن همیشه با تعداد کم‌تر و با کیفیت پایین‌تری برگزار می‌شود.
تعداد اعضای انجمن کوه‌نوردان در یک‌سال منتهی به ۸ اسفند ۱۳۹۱ (زمان برگزاری مجمع نوبت اول) حدود ۴۰۰ نفر است و با این ترتیب جلسه‌ی مجمع با دست کم ۲۰۰ نفر به رسمیت خواهد رسید ( ۲۰۰ نفری که از اسفند ۱۳۹۰ تا ۸ اسفند ۱۳۹۱ به عضویت انجمن درآمده‌اند و یا عضویت قدیمی خود را تمدید کرده‌اند).
پ ن: عکس من عباس از فرامرز نصیری