مالکیت فکری
موضوع مالکیت فکری که ناشی از هنر و ابتکارهای انسان است بحث تازه‌ای نیست، در حقیقت با پیدایش انسان، مالکیت فکری نیز بوجود آمده است.
چرا که فکر، قدرتی جدانشدنی است که انسان هیچ وقت از آن خالی نبوده وهمیشه
به منظور رفع نیازهای خود از آن بهره می گرفته است. امروزه درباره اهمیت
مالکیت فکری (معنوی) و حفظ آن در عرصه‌های ملی، منطقه‌ای و جهانی بحث‌های فراوانی مطرح است و گسترش ارتباطات از طریق شبکه جهانی اینترنت و قابلیت
دسترسی سریع و آسان به تمامی اطلاعات و سوء استفاده برخی افراد از آثار و
دستاوردهای دیگران بر اهمیت حفظ این نوع مالکیت و اعتبار آن افزوده است.
بعضی از سازمان‌های بین المللی، به‌ویژه سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO) برای بیان و گسترش مالکیت معنوی در بین جوامع مختلف و
نیز در محیط الکترونیکی تحقیقات و بررسی هایی کرده است تا بهتر و دقیق تر
ابعاد و ویژگی های آن را مشخص و موقعیت آن را مستحکم نماید.
در
مورد مالکیت فکری به‌طور خلاصه
میتوان گفت که این یک مفهوم حقوقی نوین است که چگونگی حمایت و
استفاده از آفرینش‌های فکری بشر را تعیین میکند. برخی حق مالکیت فکری را
به “حق مالكیت معنوی” نیز ترجمه کرده اند ولی منظور از مالکیت فکری، حقوقی
است که نشأت گرفته از فکر و اندیشه انسان است.
هم اکنون در آن‌طرف آب‌ها برای حفاظت از مالکیت فکری تلاش‌ها می‌شود و حتی سازمان‌های قضایی و انتظامی نیز برای تثبیت این حق درگیر می‌شوند. در روزهایی که هنوز تولید کنندگان، شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگ به فکر ایجاد پایگاهی در اینترنت نبودند، انسان‌های فرصت‌جویی با ثبت پرشمار دامنه‌های اینترنتی به‌پنبال سرمایه‌گذاری بودند (مصداق «گر صبر کنی، ز غوره حلوا سازم») با این تفکر که مثلا شرکت پپسی کولا (فقط یک مثال است) سرانجام درصدد ثبت دامین خود برخواهد آمد و آن زمان این نام را به چندین و چند میلیون واحد پول خواهد فروخت.
این خیال خامی بود، دادگاه‌ها در غرب با شکایت‌های زیادی روبرو شدند برعلیه کسانی که دامنه‌ی اینترنتی با نام انها را ثبت کرده بودند و رای دادگاه‌ها اکثرا به‌سود صاحبان نام و نه صاحبان دامین بود.
«کافه کوه» اکنون که در آستانه‌ی نخستین سال شکل‌گیری خود است، یک رویا نیست! یک خیال نیست! و یک نام بر روی کاغذ نیست! کافه کوه یک اثر فکری یا معنوی است، کافه کوه وجود دارد و پنج‌شنبه‌ی آخر هر ماه در یک مکان واقعی در کوه‌توچال و در دامنه‌ی دربند تشکیل می‌شود.
چرا کافه کوه سایت ندارد؟
در نخستین کافه‌کوه در دی ۱۳۹۰ دوستانی پیشنهاد کردند که کافه مدیریت و سازمان و تشکیلاتی و هم سایتی داشته باشد و بیشتر دیگر دوستان از جمله من عقیده داشتیم که بگذار کافه کوه دربند تشکیلات و رییس و معاون نباشد، جایی باشد برای کسانی که می‌خواهند از پشت میز و مانیتورها جدا شوند، پست‌های خود را در فضای حقیقی و رودررو منتشر کنند و کامنت‌ها را هم همان‌جا و رودررو بشنوند و به اعتقاد من کافه کوه، امروز هم نیازی به سایت و ثبت دامین و مدیریت سایت و نظیر آن ندارد، کافه کوه جایی است که هر کوه‌نورد و یا دوست‌دار کوه و طبیعت، فارغ از آن‌که برای کوه و در ارتباط با کوه می‌نویسد و یا نمی‌نویسد، آخرین پنج‌شنبه‌ی هر ماه می‌تواند آنجا باشد! بگوید، بشنود، دوستی کند، چای و قهوه بنوشد، بخواند و بخندد، گله کند و …
از محمد چیتگرها که ایده‌ی درخشان کوه‌نیوزش با تلاش و زحمت فراوان او و دوستانش ثمربخش بوده است انتظار دارم که فکر تازه‌ی خود را برای ایجاد یک شبکه‌ی اجتماعی با انتخاب نام مناسب دیگری جز «کافه کوه» سامان دهد.
کافه کوه در یک‌سالگی‌اش هم‌چون روز نخست، چشم‌به‌راه میهمانان خود است.