در تاریخ 11 اسفند ماه سال 1389، در پست
هفدهم این وبلاگ اشاره ای به ساخت پالایشگاه در نزدیکی منطقه میانکاله شده
بود و ماده 105 قانون برنامه سوم توسعه که در آن پست ذکر
شده بود به این موضوع اشاره می کرد که تمامی طرح ها باید مورد ارزیابی زیست محیطی
قرار گیرند.
حال سازمان مجوز ساخت دو پالایشگاه را صادر کرده است. تنها
در این خصوص به ذکر دو ماده بسنده می کنم:
مطابق ماده 9 قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست مصوب 1353 و
اصلاحی 1371، اقدام به هر عملی که موجبات آلودگی محیط زیست را فراهم نماید ممنوع
است. منظور
از آلوده ساختن محیط زیست عبارتست از
پخش یا آمیختن مواد خارجی به آب یا هوا یا خاک یا زمین به میزانی که کیفیت فیزیکی
یا شیمیایی یا بیولوژیک آن را به طوری که زیان آور به حال انسان یا سایر موجودات
زنده و یا گیاهان و یا آثار و ابنیه باشد تغییر دهد. همچنین در ماده 6 قانون فوق
الذکر، وظایف و اختیارات سازمان بیان شده که در بند الف آن به انجام تحقیقات و
بررسی های علمی و اقتصادی در زمینه حفاظتو بهبود و بهسازی محیط زیست و جلوگیری از
آلودگی و برهم خوردن تعادل محیط زیست اشاره شده و در ابتدای قسمت دوم این بند نیز
بیان شده: تغییراتی که تاسیسات و مستحدثات مختلف در وضع فیزیکی و شیمیایی و
بیولوژیک خاک، آب و هوا ایجاد می نمایند و این تغییرات سبب دگرگونی وضع طبیعی می
گردند.
مهمترین مسئله نیز استاندارد بین المللی است که بیان می
دارد: پالایشگاه ها باید در بیش از 15 تا 25
کیلومتری نقاط مسکونی و شهرها احداث شوند تا آلودگی حاصل از این نوع صنایع که
بسیار سمی هستند و هوا،آب و خاک را مسموم می کنند،از دسترسی مناطق مسکونی و زیستی
دور نگه داشته شوند. که البته این فواصل رعایت نشده اند.
همچنین در برنامه دیروز گفت و گوی داغ سبز (27/11/90- برنامه
هفتاد و هفتم) مهندس درویش بیان کردند که در صورت ساخت پالایشگاه آلودگی ها باعث
ایجاد باران های اسیدی می شود و البته با مواد مذکور هم در تناقض خواهد بود.
پ.ن: حرف دیگری باقی نمی ماند. می ماند؟!!!