این رباعی خیام را بارها نوشته ام و چندین بار هم در همین صفحه مجازی خودم تکرار کرده ام ولی هر روز که می گذرد بیشتر پی به ذات این شعر و معنی نهفته در آن پی می برم. البته شاید گاهی این شعر نامهربانیهای اعتقادی من به مردم را در پی داشته باشد ولی در حقیقتش شکی ندارم. نمی دانم در آن موقع خیام از دست مردمان پارس چه کشیده است؟
گاویست در آسمان و نامش پروین
یک گاو دگر نهفته در زیر زمین
چشم خردت باز کن از روی یقین
زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین