موضوع
استراحت جنگل های شمال(به معنی توقف بهره برداری مجاز) به بحثی خسته کننده تبدیل
شده است.
–
بیش از یک دهه است که در مصاحبه ها و رسانه ها مطرح شده است.
–
بیش از 5 سال است که توسط سازمان حفاظت از محیط زیست به دولت پیشنهاد شده است.
–
بیش از 3 سال است که توسط …
بالاخره
هم مشخص نشد که متوقف بشود یا نشود؟!
شاید
دلیل تأخیر این است که موضوع، بسیار مهم است و هر تصمیم جدیدی، عوارض اقتصادی و
اجتماعی جدیدی نیز به همراه خواهد داشت.
اینجانب
به عنوان یک کارشناس جنگل، نظرم این است که روند فعلی (برداشت سالیانه کم تر از یک
میلیون متر مکعب در جنگل های شمال ایران)، دست کم تا حدود 10 سال دیگر نیز می
تواند ادامه داشته باشد.
البته؛
یک –
در تهیه طرح های جنگلداری باید اصلاحاتی صورت گیرد.
دو –
در مرحله اجرا نیز باید برای دست اندر کاران، صلاحیت فنی و اجرایی تعیین و فعالیت
برای دارندگان کارت صلاحیت مجاز باشد.
سه –
نظارت و ارزشیابی آن هم علمی تر ودقیق تر شود.
اما
اگر قرار بر توقف بهره برداری مجاز و به اصطلاح “علمی” است؛
یک-
دانشگاه ها باید واحد های درسی کنونی و موضوع پایان نامه های دانشجویی موجود را
اصلاح کنند و بحث های حفاظت، توسعه و احیاء جنگل را جایگزین واحدهای درسی جاده
سازی، آماربرداری، بهره برداری و… کنند.
دو-
مراکز تحقیقاتی نیز جهت فعالیت خود را از مسائل برداشت چوب و مناسب ترین روش بهره
برداری و مانند آن به سمت احیاء و توسعه و ارزیابی تغییر دهند.
خلاصه
اگر قرار است چیزی تغییر کند هم باید از سرچشمه شروع شود، هم باید از هرجهت هماهنگ
باشد.
توجه
دولت و اختصاص بودجه جایگزین هم که جای خود دارد.
…