به گزارش ایسنا، اگر دولت‌ها مایلند افزایش دمای زمین از آستانه ۱.۵ درجه سانتیگراد فراتر نرود باید تا سال ۲۰۳۰ میلادی، تولید گازهای گلخانه‌ای را به نصف برسانند.
اما جدیدترین مجموعه سیاست‌های ارائه شده توسط کشورهای جهان به سازمان ملل متحد حاکی از آن است که میزان تولید این گازها تاسال ۲۰۳۰ حداکثر در حد فعلی تثبیت می‌شود.
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، این وضعیت را “آژیر قرمز برای سیاره ما” خوانده است.
وی گفته است این وضعیت نشان می‌دهد که دولت‌ها در هیچ کجای جهان از اراده لازم برای محدود کردن افزایش دمای آب و هوا به ۱.۵ درجه و دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس (در مورد تغییرات اقلیمی) برخوردار نیستند.
دبیرکل سازمان ملل هشدار داده که کشورهای اصلی تولیدکننده گازهای گلخانه‌ای باید اهداف بسیار بلند پروازانه‌تری را در زمینه کاهش این نوع گازها دنبال کنند.
بنابر گزارش شبکه خبری بی بی سی، دکتر “نیکلاس هونه” از انستیتوی جدید آب و هوا می گوید: اگر در مورد ۱.۵ درجه سانتیگراد (آستانه افزایش دما که کشورهای جهان در توافق اقلیمی پاریس توافق کرده‌اند از آن تجاوز نشود) جدی باشیم، یک فاصله بزرگ وجود دارد که باید جبران کنیم.
وی افزوده است که میزان تولید جهانی گازهای گلخانه‌ای باید نصف شود در حالی‌که طبق توافق‌های کنونی مقدار آن فقط تثبیت می‌شود و این وضعیت واقعا مطلوب نیست.
بعضی از کشورها حتی برنامه‌ای در این زمینه ارائه نداده‌اند و در مورد برخی دیگر – مانند استرالیا – نظر بر این است که هیچ پیشرفت قابل توجهی نسبت به پیشنهادهای قبلی نداشته‌اند.
میزان تولید گازهای گلخانه‌ای کشورهایی که در این زمینه کم کاری می‌کنند یا برنامه‌ای ندارند ۱۰-۱۵ درصد تولید جهانی گازهای گلخانه‌ای است. همچنین مکزیک و برزیل به دلیل فقدان پیشرفت در زمینه مقابله با تولید گازهای گلخانه‌ای با انتقاد زیادی مواجه بوده‌اند.
البته نشانه‌های مثبتی هم وجود دارد. به عنوان مثال اتحادیه اروپا در مقایسه با هدف اعلام شده برای کاهش ۴۰ درصدی میزان کربن نسبت به میزان سال ۱۹۹۰، در نظر دارد این کاهش را به ۵۵ درصد برساند.
به گفته دکتر هونه، هدف اتحادیه می‌توانست بیشتر باشد، اما تردیدی نیست که باز هم گام خوبی در مسیر درست برداشته شده است.
وی همچنین نپال، آرژانتین و انگلیس را به خاطر تعیین هدف کاهش ۶۸ درصدی تا سال ۲۰۳۰ نسبت به میزان گاز تولیدی در سال ۱۹۹۰ قابل تحسین دانسته است.
انگلیس مدعیست که قصد دارد تا سال ۲۰۵۰ تقریباً هیچ گاز آلاینده‌ای تولید نکند و به اصطلاح به هدف “صفر کردن تولیدخالص کربن” برسد.
همچنین پیشنهاد مربوط به محدود کردن تولید کربن موسوم به طرح تعیین شده ملی برای کمک به حفظ محیط زیست حاکی از یک رقابت سازنده بین ژاپن و چین بر سر صفر کردن تولید گاز گلخانه‌ای بوده است.
در ابتدا ژاپن هیچ هدفی برای سال‌های میانی قرن حاضر نداشت. بعد دولت چین پیشنهاد صفر کردن میزان خالص تولید کربن تا سال ۲۰۶۰ را مطرح کرد و سپس ژاپن توصیه کرد که سال ۲۰۵۰ برای این منظور تعیین شود. پیشنهاد چین هنوز به طور رسمی در سازمان ملل متحد تأیید نشده است.
ایالات متحده نیز قول داده است که برنامه خود برای کاهش گازهای گلخانه‌ای را اجرا کند و گفته می‌شود هند – که مدت‌ها مدعی بود به دلیل فقر اقتصادی باید از برنامه کاهش کربن معاف شود – تعیین هدف مشخصی در این زمینه را در دست بررسی دارد.
اولویت‌های متناقض
با این حال بین آنچه دولت‌ها می‌گویند و آنچه انجام می‌دهند تفاوت وجود دارد و بسیاری از کشورها بین اولویت‌های متناقض درگیر هستند. به عنوان مثال آلمان که عضو اتحاد بین‌المللی برای عبور از زغال سنگ و از میان برداشتن نیروگاه‌های زغال سنگی است در سال گذشته یک نیروگاه جدید زغال سنگی را به کار انداخت.
همچنین انگلیس بنیانگذار این اتحاد است اما در حال حاضر با صدور اجازه بهره‌برداری از یک معدن جدید زغال سنگ با انتقادات بین‌المللی مواجه شده است.
این کشور همچنین در حال ساخت یک خط راه آهن سریع السیر است که تولید کربن آن تا پایان قرن حاضر به صفر نخواهد رسید و یک برنامه ۲۷ میلیارد پوندی برای گسترش بزرگراه‌هایی برای اتومبیل تصویب کرده است.
دولت انگلیس همچنین از اهداف مشخصی که مشاوران زیست محیطی آن معین کرده‌اند فاصله می‌گیرد.
از طرف دیگر این کشور تولید برق از زغال سنگ را متوقف کرده است. در این کشور سرمایه گذاری زیادی در زمینه انرژی‌های تجدید پذیر انجام می‌شود و دولت مدعیست پس از سال ۲۰۳۰ دیگر هیچ خودروی بنزینی یا دیزلی فروخته نخواهد شد.
گوترش گفته است که تصمیم گیرندگان باید در این مورد گام جدی بردارند و تعهدات بلند مدت باید با اقدامات فوری برای حرکت به سوی تحول مورد نیاز مردم و محیط زیست زمین، مطابقت داشته باشد.
به گزارش بی بی سی، دکتر هونه نیز گفته است که بین برنامه‌های اعلام شده کشورها و آنچه مورد نیاز است و همچنین بین تعهدات و سیاست‌های آنها برای تحقق این تعهدات فاصله وجود دارد.
او افزوده است: پیشرفت وجود دارد اما روند آن آهسته، و بسیار کند است.
انتهای پیام